La clemenza di Tito in Antwerpen

Het kan toch nog, zelfs bij Opera Vlaanderen... een productie die er gewoon mooi uitziet. Mozarts laatste opera La clemenza di Tito heeft daarenboven een degelijke bezetting meegekregen, geleid door dirigent Stefano Montanari.

Tito, Sesto (foto © Annemie Augustijns)

Regisseur Michael Hampe heeft eerder Il ritorno d'Ulisse gedaan. Ook dat was een klassiek aandoende productie. In het geval van Clemenza speelt alles zich af in een Romeins decor van Germán Droghetti met op de achtergrond het Capitool, en met tijdloze kostuums. Op het vlak van de personenregie blijft het vrij beperkt en komt hij bijvoorbeeld nooit in de buurt van wat Ivo Van Hove ooit in de Munt gepresteerd heeft.

Lothar Odinius zong Tito met een warme tenor, die ook voldoende donkere, bijna baritonale, kleuren heeft. In het algemeen gaf hij een overtuigende vertolking, ondanks een paar slippertjes in "Se all'impero". Agneta Eichenholz is ook een goede Vitellia, zonder buitengewoon te zijn. Ze kon me bijvoorbeeld niet echt ontroeren met "Non più di fiori".

De ster van de avond was voor mij de Sesto van de Russische mezzo Anna Goryachova. We hebben haar ooit gehoord als Carmen (in de productie die iedereen hopelijk al verdrongen heeft). Ze geeft een doorleefde vertolking van "Parto, parto" met prachtige coloraturen die heerlijk knetteren. Ook "Deh per questo istante" was een mooi uitgewerkte karakterstudie.

Publicatie: zaterdag 2 juni 2018 om 09:18
Rubriek: Opera