Fidelio in Luik

Het Duitse repertoire staat dit seizoen niet onder een gunstig gesternte in Luik. Na een zwakke Entführung spelen ze nu een middelmatige Fidelio.

De productie van Mario Martone is afkomstig van Turijn. Het decor is een stalen constructie met een klein huisje waar Rocco woont. Het ziet er nogal rommelig uit, mogelijk is het Turijnse operapodium iets ruimer. In Luik werd bijvoorbeeld de cel van Florestan ingebouwd onder de voorste loge. Met een camera wordt die cel gekopieerd naar de tegenoverliggende loge zodat iedereen toch iets ziet van wat daar gebeurt. Voor de rest is het een redelijk traditionele productie.

De voorstelling komt echter maar moeilijk op gang. De hele eerste scène mist vaart, zelfs het klapgrage Luikse publiek blijft op zijn handen zitten. Nu, het jonge koppeltje is ook niet van die aard om veel emotie los te weken. Yuri Gorodetski zingt weliswaar een degelijke Jaquino, maar Cinzia Forte klinkt te rijp voor Marzelline. Ondertussen blaft Franz Hawlata zich legatoloos door de rol van Rocco. Ook Thomas Gazheli wordt als Don Pizarro best zo snel mogelijk vergeten.

Het is wachten op de "Abscheulicher" van Leonore voor er enige opwinding in de zaak komt. Oorspronkelijk zou Deborah Voigt deze rol zingen, maar na haar forfait werd ze vervangen door de Amerikaanse sopraan Jennifer Wilson. Zij is een stevige Leonore die met een staalheldere stem de zaal domineert, waarbij ze constant het gevoel geeft dat ze nog massa's reserve achter de hand heeft.

Na Parsifal voegt Zoran Todorovich met Florestan een volgende Duitse rol toe aan zijn repertoire. Florestan ligt hem duidelijk beter dan Parsifal, met meer nuance en inleving. Zijn inzet van "Gott, welch' Dunkel hier" heeft wel niet de magie die de jonge Klaus Florian Vogt ooit in de Vlaamse Opera bewerkstelligde, maar de rest van de aria is aanvaardbaar.

Publicatie: woensdag 5 februari 2014 om 18:55
Rubriek: Opera