Die Entführung aus dem Serail in Luik

Het kan niet altijd feest zijn in Luik. De nieuwe productie van Die Entführung aus dem Serail heeft een verzorgd scènebeeld en Christophe Rousset dirigeert een heldere Mozart, maar de solisten komen nauwelijks boven de middelmaat uit.

Weinig bassen kunnen een goede Osmin zingen, ook Franz Hawlata niet. Hij bromt wat diepe noten in "Wer ein Liebchen hat gefunden", zijn hoogte is veranderd in Bayreuth-geblaf. Onze muziekconservatoria zitten waarschijnlijk vol sopranen die een degelijker Blondchen kunnen zingen dan Elizabeth Bailey. Ze krijgt een leuk uitbeeldingschoreografietje voor "Welche Wonne, welche Lust", wat haar een schattig Papagena-gevoel geeft. Maar het kan niet verhullen dat haar stem voor geen meter draagt en nooit aangenaam klinkt. Jeff Martin geeft zijn karakteristieke comprimario-stem aan Pedrillo. Voor "Frisch zum Kampfe" ligt de lat te hoog, maar "In Mohrenland gefangen war" was wel aanvaardbaar.

Wesley Rogers behoort tot de slechtere Belmontes die ik ooit gehoord heb. Zijn enige verdienste is dat hij een noot onwaarschijnlijk lang kan aanhouden. Maar elke noot moet telkens uit het niets opgebouwd worden, waardoor zijn legato de mist ingaat en een frase in schokjes gezongen wordt. Zijn coloratuurwerk in "Ich baue ganz auf deine Stärke" is pijnlijk lachwekkend. Maria Grazia Schiavo tenslotte begon niet al te best als Konstanze. "Ach ich liebte" was nog een blinkend kleurloos gedrocht met slordige loopjes. Maar met "Traurigkeit ward mir zum Loose" hoorde ik eindelijk de eerste goed gezongen aria van de avond. Ook de daarop volgende "Martern aller Arten" had karakter en zorgde toch voor wat opwinding.

De enscenering van Alfredo Arias is ontdaan van alle oriëntalistiek. We zijn in een achterover gevallen decor met het plafond als achterwand. Af en toe zorgt een neergelaten gaas voor een afscheiding. Personenregie is vaak afwezig, enkel de Osmin-scènes en die van het dienaarskoppeltje zorgden voor inspiratie. De solisten brengen veel tijd door aan de rand van het podium als ware het een concertante voorstelling.

In tegenstelling tot de Luikse Attila is dit niet meteen een voorstelling waarvoor je naar Luik moet reizen...

Publicatie: woensdag 30 oktober 2013 om 20:06
Rubriek: Opera