La damnation de Faust in Kinepolis

De eerste MET-in-de-cinema die ik dit seizoen kon meemaken was hun "nieuwe" productie van La damnation de Faust. Het is de productie van Robert Lepage die jaren geleden al in de Bastille te zien was. Volgens het achtergrondstukje dat tijdens de pauze getoond werd, hebben ze de video's wel interactief gemaakt. Voor de rest zag het er grotendeels hetzelfde uit zoals ik het me herinner van in Parijs.

Marcello Giordani lijkt de vaste huistenor van de MET te worden. Vorig seizoen was hij al te zien en te horen in Manon Lescaut. Naast Faust zal hij later ook nog als Pinkerton te horen zijn tijdens de MET-uitzending. Zijn Faust was overwegend goed gezongen met af en toe een paar twijfelachtige noten, maar wel met een redelijke Franse uitspraak en meestal stralende topnoten. Al die onmenselijk hoge noten in het duet met Marguerite zaten ook goed... wel... min of meer... John Relyea is ook een vaste gast in New York. Hij was een verleidende Méphistophélès. "Une puce gentile" was niet zo geslaagd, maar het lyrische "Voici des roses" en zijn Serenade waren wel mooi.

De mannen leken dus goed te presteren. Maar dan komt het tweede bedrijf en daarmee verschijnt ook Susan Graham op het toneel. En plots gaat er een andere wereld open. Ze heeft al ontelbare keren Marguerite gezongen en die rol is dan ook volledig doorleefd. Zelfs haar ballade "Autrefois un roi de Thulé" was schitterend gefraseerd en zat vol kleine details. Ik kan me ook niet voorstellen dat er iemand onberoerd bleef bij haar vertolking van "D'amour, l'ardente flamme". Al bij de eerste woorden kreeg ik een krop in de keel. Voor wie het nog niet zou beseffen, op het einde van het seizoen komt ze naar de Munt voor een niet-te-missen liedrecital...

Publicatie: zaterdag 22 november 2008 om 23:04
Rubriek: Opera