Lucia di Lammermoor in Luik

De Opéra van Luik herneemt Lucia di Lammermoor in de zes jaar oude productie van Stefano Mazzonis di Pralafera, met Renato Balsadonna in de orkestbak. In vergelijking met zes jaar geleden is de bezetting volledig vernieuwd. Ze is nog ver van ideaal, maar toch al een verbetering.

Zuzana Marková zong de titelrol. Na haar problematische Elvira had ik geen al te hoge verwachtingen. Aanvankelijk leken die zich te bevestigen. Ze zong een kleurloze "Regnava nel silenzio" met een schriele en lelijke hoogte, er waren amper trillers te bekennen. Maar haar stem begon beter te klinken in de daaropvolgende duetten met Edgardo en Enrico, om tenslotte op kruissnelheid te komen voor de waanzinscène (met obligate glasharmonica in plaats van dwarsfluit). Ze ontroerde me nog altijd niet, maar ze gaf wel een doorleefd inzicht in de psychologische toestand van Lucia.

De Franse tenor Julien Behr heb ik verschillende jaren geleden in een Parijse Ciboulette gehoord. Maar Edgardo is toch een rol van een andere dimensie. De eerste twee bedrijven liet hij een aangename, maar kleine leggiero-stem horen, die soms wat geforceerd klonk. Ik vreesde dat hij door het ijs zou zakken in de dramatische scène van "Tombe degl'avi miei", maar tot mijn verbazing gaf hij zijn stem daar wat meer gewicht en klonk hij bijna als een Donizetti-tenor.

Lionel Lhote bevestigde als Luikse sterkhouder voor de grote baritonrollen. Zijn bariton klinkt wel iets minder rond dan vroeger, maar hij gaf een venijnige vertolking van Enrico's openingsaria "Cruda, funesta smania" met een ronduit spectaculaire cabaletta "La pietade in suo favore", bekroond met een stralende topnoot die een tenor jaloers zou kunnen maken.

Publicatie: donderdag 25 november 2021 om 09:06
Rubriek: Opera