Ciboulette in Parijs

Reynaldo Hahn kennen we vooral van zijn goed in het oor liggende liederen waar je zo een Belle Epoque-salon bijfantaseert. Maar hij heeft ook een aantal opera's en operettes geschreven. De minst onbekende daarvan is Ciboulette. Het is een operette die ik enkel ken van CD (Mesplé, Gedda, José Van Dam) en ik had niet verwacht die ooit eens live te kunnen horen. Maar gelukkig bestaat de Opéra Comique !

foto © Elisabeth Carecchio

Ciboulette werd in 1923 gecreëerd in het Théâtre des Variétés, een paar honderd meter van de Salle Favart, waar ook verschillende Offenbach-operettes het licht zagen. De operette vertelt het verhaal van de jonge boerendochter Ciboulette, die haar groenten verkoopt op de markt van Les Halles. Ze hoort van een waarzegster dat ze haar toekomstige geliefde tussen de savooien zal vinden. En nadat haar rivale plots helemaal wit geworden zal zijn en ze zelf een brief in een tamboerijn ontvangen zal hebben, zal liefde en eer hun deel zijn. Al die voorspellingen komen uiteraard uit. Die geliefde is de rijke Antonin de Mourmelon. Een en ander wordt een handje geholpen door Duparquet, de marktmeester van Les Halles.

Michel Fau heeft een klassieke enscenering gemaakt die teruggrijpt naar het verleden. De volledige eerste scène is in grijstinten, verwijzend naar de zwart-wit-foto's uit die periode. Pas als Ciboulette opkomt, brengt ze ook kleur mee. Het koor wordt nogal statisch behandeld. Maar het is een onderhoudende vertoning. Het enige minpunt is de overgang tussen het tweede en derde bedrijf. Dan wordt een piano het podium opgeduwd en kruipt de regisseur in het kostuum van "La Comtesse de Castiglione" om de Hahn-melodie "Mon rêve était d'avoir un amant" te... euh... zingen. Het is het soort variéténummertje dat enkel Fransen grappig vinden, mij vervulde het met plaatsvervangende schaamte.

Dirigente Laurence Equilbey leidde een degelijk tot goede bezetting, aangevoerd door een mooie Julie Fuchs als Ciboulette. Ze heeft een frisse sopraanstem, zingt mooi Frans en kan ontroeren met "C'est sa banlieue". Julien Behr is een elegante Antonin. Hij doet eigenlijk niets fout, maar kon me toch niet overtuigen van de waarachtigheid van zijn gevoelens. Jean-François Lapointe deed dat des te meer als Duparquet. Naast het schitterende duet met Ciboulette, "Nous avons fait un beau voyage", was het vooral met "C'est tout ce qui me reste d'elle" dat hij de volledige zaal stil kreeg. Het vertelt over een ver verleden toen hij nog bekend stond als ene Rodolphe en met een paar bohémien-vrienden een Parijs zolderkamertje betrok, waar zijn geliefde stierf met haar koude handjes in een mof...

Tenslotte, bij het binnenkomen wordt samen met de bezettingsfiche ook een stuk partituur uitgedeeld. Tijdens de Muguet-finale van het eerste bedrijf en de slotscène met Ciboulettes wals wordt het publiek uitgenodigd om het refrein mee te zingen. En wie wil, kan een uur voor het begin van de voorstelling een half uurtje zangles krijgen. Het is een perfecte manier om een operettemelodie in ieders hoofd te planten zodat iedereen de zaal fluitend verlaat. De voorstelling van vrijdag 22 februari wordt live uitgezonden op France Musique.

Publicatie: dinsdag 19 februari 2013 om 10:01
Rubriek: Operette