Siegfried in Düsseldorf

Der Ring am Rhein is met Siegfried bij zijn derde aflevering aanbeland. De productie van Dietrich W. Hilsdorf ligt volledig in de lijn van de vorige twee delen.

Siegfried, Mime (foto © Hans Jörg Michel)

De voorstelling begint met Mime die een cassette in een videospeler steekt... en we zien de projectie van de Nibelheimscène uit Das Rheingold, toen hij nog onder de knoet lag van Alberich en nog geen jonge Wälsung moest opvoeden. Cornel Frey zingt weer deze rol. Hij is passend venijnig, maar kan ook mierzoete tonen produceren als hij Siegfried probeert te verleiden met zijn leugenachtige moordplannen. De kleine rol van Alberich werd nu gezongen door Jürgen Linn. Qua vocaal gewicht is hij eigenlijk beter geschikt voor deze rol dan Michael Kraus, die de Rheingold-Alberich zong, maar hij is ook voldoende expressief.

Michael Weinius is een overtuigende Siegfried, die relatief ongeschonden het einde haalt. Na zijn "Schmiedelied" is het wel gelukkig snel pauze om een paar vermoeidheidssignalen te behandelen. Maar over het algemeen klinkt zijn stem zowel jeugdig en voldoende robuust. Het meest ontroerende moment kwam tijdens zijn existentiële beschouwing "Wie sah mein Vater wohl aus", volledig mooi mezza voce gezongen. Je kan hem nadien perfect geloven als hij spijt heeft dat hij Fafner vermoord heeft. Thorsten Grümbel was, net zoals in Rheingold, weer een zwarte Fafner. In dit geval kan je dat zelfs letterlijk nemen omwille van zijn afbeelding als stoker van een ouderwetse pletwals.

Wotan en Brünnhilde waren in Die Walküre de zwakkere rollen. Simon Neal zwerft als Der Wanderer de wereld rond per fiets. Hij heeft deze keer geen lange monologen te zingen en is dan ook een stuk beter in de reactievere "duetten" met Mime, Siegfried of Erda. Zijn sadistisch kantje komt boven als hij de Woudvogel de nek omdraait. Ik dacht een halve minuut dat Linda Watson een uitstekende Brünnhilde zou worden met een prachtige "Heil dir, Sonne", nadat ze uit die neergestorte Apocalypse Now-helikopter kroop. Maar al heel snel degradeert haar stem met veel gekrijs en andere esthetisch onverantwoorde klanken. Ik heb geen idee hoe ze in het najaar de Götterdämmerung-Brünnhilde kan overleven.

De Woudvogel is in deze productie niet lijfelijk aanwezig. Enkel op wat videoschermen zie je een vogeltje voorbij trippelen terwijl Elena Sancho Pereg toch lichtjes ontgoochelt met een stem die nog niet helemaal wakker leek te zijn. Ik was wel erg onder de indruk van Christa Mayer, die Erda zong met een warme en ronde alt die ook in de iets hogere regionen mooi blijft klinken.

Publicatie: maandag 23 april 2018 om 15:31
Rubriek: Opera