Il Grand' Inquisitor

Cavalleria rusticana in de Munt

Ik kon niet aan de verleiding weerstaan om een tweede keer naar Cav-Pag in de Munt te gaan, niet in het minst om ook de eerste bezetting van Cavalleria rusticana te horen met een magistrale Eva-Maria Westbroek.


Turiddu, Lola, Santuzza (foto © Forster)

In vergelijking met de tweede bezetting zijn er maar twee rollen anders bezet. Teodor Ilincai zingt Turiddu met een stem die qua grootte en squillo-niveau vrij vergelijkbaar is met die van Leonardo Caimi, al is zijn tenor iets donkerder. Hij gebruikt ook veel te weinig portamenti naar mijn smaak, wat in dit repertoire gewoon fout klinkt. Daarenboven waren er ook een aantal onzuiverheden als hij met "Mamma, quel vino è generoso" afscheid neemt van Mamma Lucia.

Lucia werd trouwens gezongen door Elena Zilio, een mezzo die al heel wat kilometers op haar teller heeft staan... als je weet dat ze al sinds 1963 op de planken staat. Die leeftijd is uiteraard hoorbaar als ze tussen haar registers schakelt, maar ze heeft nog altijd een grote vocale en dramatische uitstraling en een stem die zonder problemen door alle ensembles en koorscènes heen snijdt.

Maar de hoofdreden om deze bezetting te horen was uiteraard de Santuzza van Eva-Maria Westbroek, die ik niet meer gehoord heb sinds haar vertolking van Manon in de Munt. Ze zingt een fenomenale Santuzza met een homogene stem die heerlijk stroomt en moeiteloos de zaal vult. Het is gewoon overweldigend als ze op een soevereine manier tijdens het Paaskoor "Inneggiamo, il Signor non è morto" inzet. Hartverscheurend wordt ze als ze met "Voi lo sapete" haar hart uitstort bij Mamma Lucia. En als ze later met "ci deve andar chi sa di non aver peccato" Lola terechtwijst, doet ze dat met een diepte waar de gemiddelde mezzo jaloers op zou worden. Over Lola gesproken... Lola werd gezongen door Josè Maria Lo Monaco, de recente Adalgisa in Luik. Ze is een verleidelijke Lola met een elegante vertolking van "Fior di giaggiolo".

Als je tussen de twee Cavalleria-bezettingen moet kiezen, dan is de keuze triviaal: Westbroek is op alle vlakken superieur in vergelijking met Penda. Maar wat de tenors betreft, heb ik toch een lichte voorkeur voor Caimi...

Publicatie: zaterdag 10 maart 2018 om 08:56
Rubriek: Opera