La clemenza di Tito in de Munt (2/2)

Voor de jongste productie van La clemenza di Tito heeft de Munt twee alternerende bezettingen voorzien. De eerste bezetting was quasi-perfect, de tweede bezetting moet daar niet veel voor onderdoen op de verwachte uitschieter na.

Het probleem van deze bezetting is Alex Penda. Toen Alex een aantal jaar geleden nog Alexandra heette, heeft ze al eens Vitellia gezongen in een concertante Clemenza met René Jacobs. Sindsdien is ze niet echt verbeterd. Enkel haar expressieve vertolkingen van de recitatieven zijn de moeite van het beluisteren waard. Al blijft haar interpretatie nogal eendimensionaal. Vooral in het eerste bedrijf is ze één brok haat, terwijl Véronique Gens wel verschillende emotionele lagen kan uitdrukken. Spijtig genoeg wordt ze ook verondersteld een paar aria's te zingen. Legato is vaak zoek en ze schakelt continu heen en weer tussen heterogene registers, waaronder een lelijke borststem.

Daar tegenover staat de prachtige Tito van Charles Workman. Hij moet op geen enkel vlak onderdoen voor Kurt Streit. Persoonlijk vind ik zijn stem ook aangenamer om naar te luisteren met een mooi warmte. Voor zijn slotscène "Se all'impero" heeft hij wél voldoende gewicht. Michèle Losier is ook een uitstekende Sesto. Met een mooie gave mezzo zingt ze "Parto, parto". Het is dat de eerste bezetting iemand als Anna Bonitatibus heeft, die toch net iets meer emotie uit "Deh per questo istante" kan puren, of anders zou Losier de perfecte Sesto zijn.

Publicatie: woensdag 23 oktober 2013 om 17:07
Rubriek: Opera