La clemenza di Tito in het PSK

Als voorafje aan het Mozartjaar, presenteerde De Munt een concertante uitvoering van La clemenza di Tito in het PSK. René Jacobs leidde het Freiburger Barockorchester en het RIAS Kammerchor.

Mark Padmore gaf over het algemeen een dramatische lezing van de titelrol. In de aria's wordt hij wel gehinderd door zijn gereduceerde hoogte. Dat deel van zijn stem is een aanhangsel dat geen homogeen geheel vormt met de rest van de stem. Een hoge noot wordt daarom ofwel maar even kort aangeraakt, ofwel mengt hij er heel veel kopstem doorheen. Maar hij heeft wel alle noten. De dramatiek van de rol komt echter vooral tot uiting in de recitatieven. En daarin is hij wel fantastisch. Ook hier weer veel dramatiek, bij momenten zelfs iets teveel... bijvoorbeeld in zijn grote "twijfelmonoloog" in het tweede bedrijf, als hij moet beslissen of hij zijn vriend Sesto ter dood moet veroordelen of niet, primeert de woede en verontwaardiging over het verraad en komt de twijfel niet voldoende tot uiting. Maar het was toch een zeer indrukwekkende vertolking.

De rol van Vitellia werd naar best vermogen gezongen door Alexandrina Pendatchanska. De onmogelijke tessituur van haar slotaria "Non più di fiori" bleek een probleem te zijn. In de recitatieven was ze wat eenzijdig, ofwel was ze een furie, ofwel behandelde ze Sesto als een voetveeg.

Bernarda Fink wordt elk jaar beter. Haar Sesto torent boven alle zangers uit... zowel in de aria's als in de recitatieven. Ze is een van die zangeressen die een traan in haar stem kan leggen en daardoor een natuurlijke ontroering oproept. Haar grote moment is uiteraard haar aria "Parto, parto" die ze met veel stembeheersing zingt. Elke 'parto' werpt ze gracieus en vastberaden de zaal in om dan de klank langzaam terug binnen te halen... net zoals een visser een hengel uitwerpt en dan de buit binnenhaalt. Ook in haar recitatieven verklankt ze alle emoties die Sesto doormaakt. Ik kijk nu al uit naar haar recital in het Conservatorium in mei van volgend jaar.

De kleinere rollen waren ook goed bezet met Marie-Claude Chappuis (Annio), Sunhae Im (Servilia) en Sergio Foresti (Publio) wat bijdroeg tot een zeer bevredigende avond. Het podium stond vol met microfoons, dus ik veronderstel dat er op een bepaald moment wel een radio-uitzending zal plaatsvinden...

Publicatie: woensdag 16 november 2005 om 08:52
Rubriek: Opera