Don Chisciotte in Sierra Morena in het PSK

René Jacobs voerde een paar jaar geleden de opera Don Chisciotte in Sierra Morena van Francesco Conti al eens op tijdens het oudemuziekfestival in Innsbruck. Het Brusselse publiek kon er gisteren concertant mee kennismaken met een bezetting die net een reeks scenische opvoeringen in Amsterdam achter de kiezen heeft.

De opera zelf is een vreemd geval. Het zijn twee, of zelfs drie, opera's die door elkaar lopen en af en toe contact maken. Enerzijds zijn er de buffo-scènes met Don Quichotte. Anderzijds is er de complexe liefdesgeschiedenis van Dorotea, Cardenio, Lucinda en Fernando die eerder trekken uit de opera seria vertoont. Tenslotte eindigt het tweede en vierde bedrijf telkens met een intermezzo-achtige kibbelscène van Sancio Pansa en Maritorne die doet denken aan La serva padrona. De totale lengte van de voorstelling is dan ook navenant, maar verveelt voor geen moment.

De vrouwelijke helft van de twee opera seria-koppels werd gevormd door de sopranen Inga Kalna en Gillian Keith. Kalna is een gevestigde waarde in het barokrepertoire en is een overtuigende Dorotea. Gillian Keith (Lucinda) is een kleurloze soubrette. De twee mannenrollen zullen oorspronkelijk wel castraatpartijen geweest zijn en werden nu door twee contratenors gezongen. De rol van Cardenio is een uitermate virtuoze partij waar Bejun Mehta weinig problemen mee heeft. Minder geslaagd vond ik de uitvoering van Christophe Dumaux als Fernando. Op een bepaald moment moet hij bijvoorbeeld een woede-aria zingen... 't is dat hij net ervoor gemeld heeft dat hij woedend is, want anders zou je het uit zijn expressieloze vertolking niet kunnen afleiden. Kleur en expressie waren er dan met overvloed bij de twee baritons. Marcos Fink zong een onderhoudende Sancio Pansa. Stéphane Degout was een nobele Don Chisciotte met zijn verzorgde en donkere bariton.

De voorstelling op zich was ook zeer onderhoudend. De reeks voorstellingen in Amsterdam zorgde ervoor dat ze vrij konden spelen. Ze zongen uiteraard zonder partituur en gebruikten het hele podium voor, naast en achter het orkest (de Akademie für Alte Musik Berlin) om enige scenische invulling te geven aan de opera. Zoals gewoonlijk was het weer Dominique Visse die op dat vlak de show stal.

Publicatie: woensdag 30 juni 2010 om 19:44
Rubriek: Opera