Falstaff in De Munt (2/2)

Gisteren sloot de Munt haar seizoen af met de allerlaatste voorstelling van Falstaff met de tweede bezetting. In vergelijking met de eerste bezetting hoorde ik een andere Falstaff, Alice, Nanetta en Fenton.

Roberto De Candia is een stuk beter als Falstaff dan Michele Pertusi. Om te beginnen past zijn stem beter bij de rol... hij klinkt "aardser" en zingt met meer kleur en variatie. Ook op het acteervlak laat hij weinig te wensen over. Zijn komische timing is perfect. De manier waarop hij dronken naar een stoel loopt, of de korte interventies terwijl hij in de wasmand zit, of de wanhopige poging om niet te kijken als hij door de elfen belaagd wordt, of de hilarische wandeling over de toog terwijl hij "Quand'ero paggio del Duca di Norfolk" zingt, maken zijn Falstaff levensecht. Bij momenten deed hij mij zelfs de Falstaff van José Van Dam vergeten.

Alice Ford was spijtig genoeg geen verbetering. Michela Remor zong een robuuste Alice met veel geweld en weinig verfijning, ook haar triller is ver van ideaal en haar inzetten zijn niet altijd even accuraat. Ze probeert een en ander te compenseren op scenisch vlak, maar ze kon me nauwelijks charmeren. De Nannetta (Alessandra Marianelli) en Fenton (Antonio Gandía) zijn vergelijkbaar met die van de eerste bezetting. Marianelli had soms wel een paar probleempjes met de kleine noten. Gandía heeft een lichtere stem dan Castronovo waardoor ik soms de indruk had dat hij in zijn grote aria tegen de limiet van zijn stem zat.

Kazushi Ono is altijd wel te vinden voor een grap. En om het seizoen af te sluiten kwam hij ook groeten met een hertengewei op het hoofd en gewapend met een duivelsdrietand die in de laatste scène gebruikt werd om Falstaff de stuipen op het lijf te jagen...

Publicatie: zaterdag 1 juli 2006 om 08:33
Rubriek: Opera