Idomeneo in deSingel

René Jacobs en het Freiburger Barockorchester toeren momenteel door Europa met een concertante Idomeneo. Gisteren passeerden ze in deSingel.

Idomeneo

Nu, helemaal concertant was het niet. Je zou het eerder semi-scenisch kunnen noemen - alle zangers, inclusief de leden van de Zürcher Sing-Akademie, zongen ook zonder partituur - waardoor het een vrij levendige voorstelling werd. Als Idomeneo en het mannenkoor aanspoelt op het strand, doen ze dat bijvoorbeeld op blote voeten en in hemdsmouwen, verspreid over het podium... wat akoestisch wel minder interessant was. Elettra wisselt elk bedrijf van kleed, Idamante trad op in een mannenkostuum.

Idomeneo werd vertolkt door Ian Koziara, die we vorig seizoen in dezelfde rol gehoord hebben in Luik. Zijn prachtige en ruime tenor heeft een mooie baritonale kleur. "Fuor del mar" klinkt als een moeiteloos spektakelstuk. Olivia Vermeulen was een goede Idamante, al kon haar stem me niet meteen ontroeren, maar ze zingt met de nodige expressiviteit en ze bijt heerlijk in de tekst.

Ik was minder overtuigd van de Ilia van Polina Pasztircsák. In haar openingsaria "Padre, germani, addio" heeft ze de neiging om op het einde van elke frase haar stem in het luchtledige te laten vallen. Dat bleef grotendeels een constante de hele avond, waardoor ze vooral op mijn zenuwen werkte. Haar stem verschilde niet zoveel van de Elettra, maar Kateryna Kasper zet wel een kleurijke vertolking neer, met een indrukwekkende "D'Oreste, d'Ajace". Mark Milhofer heeft niet de mooiste stem, maar heeft het typische comprimario-geluid voor een Arbace. Krešimir Špicer was tenslotte een machtig klinkende Hogepriester.

Publicatie: zaterdag 1 februari 2025 om 09:28
Rubriek: Opera