Raoul Steffani in Zeist

Het recital van Raoul Steffani en Sholto Kynoch had als titel "Mythen en Sagen" meegekregen, een vlag die de lading slechts gedeeltelijk dekte.

(foto © Mel Boas)

Net zoals Marie Seidler een dag eerder, begonnen ze het recital met Die Götter Griechenlands. Deze keer niet als een hoopvolle utopie van een wereld zonder oorlog, maar als een proloog tot liederen met een mythologische achtergrond. Steffani zingt het lied met een mooie ronde bariton. Zijn laag register heeft wel nog niet voldoende gewicht om een drinklied als Dithyrambe volledig tot zijn recht te laten komen. Maar in het dramatische Fahrt zum Hades kon hij wel overtuigen. Met Schuberts Antiken-Lieder kan je gemakkelijk een heel recital vullen, maar na vier liederen stapten ze over naar Wilhelm Stenhammar met in Orfeus med sin lutas klang een beschrijving hoe Orpheus' muziek een "läkedom för hjärtat" is.

Met Florez och Blanzeflor beginnen we al af te dwalen naar de Middeleeuwen... en was het eerste deel van het recital al voorbij voor het goed en wel begonnen was. Het werd nog wat opgerekt door met Suze van der Poll een vertelster toe te voegen. Ik had halvelings verwacht dat ze tussen de liederen door een of ander mythologisch verhaal zou vertellen. En zeker voor het volledig Scandinavische deel na de pauze is er voldoende materiaal te vinden over Noorse sagen. In de plaats gaf ze telkens een korte lezing over de liederen die zouden komen. Zo'n lezing had beter vooraf gegeven kunnen worden, nu verstoorde het teveel de sfeer van het recital. Het heeft sowieso niet veel zin om tijdens het recital nog eens te herhalen wat je al in het programmaboek gelezen hebt.

Na de pauze kregen we dus liederen van Sibelius, Grieg en Backer-Grøndahl... quasi-identiek aan Steffani's corona-recital in Oxford en het overlapte ook gedeeltelijk met wat hij nog eerder al eens hier in Zeist gezongen had. Prachtige liederen uit het ijzeren repertoire, daar niet van, maar ze hebben niets te maken met het thema van de avond. Zeker in het rijke liedoeuvre van Grieg moet toch iets te vinden zijn dat beter in het sagenthema past ? Ik vond het trouwens ook vreemd dat hij, voor liederen die hij al zo lang zingt, nog altijd een partituur nodig heeft.

Afgezien van de zinloze interventies van de "vertelster", was het wel een mooi tweede deel waarin Steffani speelde met de grote lyrische lijnen van Var det en dröm, of zijn stem groots liet openbloeien in Den första kyssen, of een prachtig opgebouwd Flickan kom ifrån sin älsklings möte tot een indrukwekkend dramatisch einde bracht. Ondertussen schudt Sholto Kynoch een volledig Sibelius-pianoconcerto uit zijn mouw, of zorgt hij voor de nodige stuwing in Griegs Med en vandlilje.

Publicatie: zaterdag 25 mei 2024 om 09:48
Rubriek: Liedrecital