Martin Hässler en Raoul Steffani in Oxford*

Vandaag traden verschillende jonge zangers op in Oxford. De eerste twee waren twee baritons voor respectievelijk het zogenaamde lunch- en het spitsuurrecital.

Het moment dat de Oostenrijkse bariton Martin Häßler (begeleid door Sholto Kynoch) zijn eerste noot zingt, overvalt je een wow-effect. Hij heeft een grote, homogene en karaktervolle bariton. Alles klinkt moeiteloos, ondanks wat ochtendruis op zijn hoge noten. Met zwier zingt hij vijf Mörike-Lieder van Hugo Wolf: van een gezwinde Fussreise over een mooi gefraseerde Im Frühling tot een mysterieuze Um Mitternacht. Het eerste deel van Der Jäger voelde wat snel aan; maar vanaf het moment dat het schot valt, kregen we toch een mooie sfeerschepping.

Maar toch... ik bleef op mijn honger zitten, zeker in de Kerner-Liederkreis van Schumann. Zijn interpretatie kan toch wat meer nuance gebruiken. Een stormachtige vertolking van Lust der Sturmnacht past indrukwekkend goed in zijn stem. En in Stirb', Lieb' und Freud' verlicht hij zijn stem een beetje voor het biddende Mägdlein. Maar te vaak keert hij terug naar een - toegegeven, mooie - eenheidsklank, die na verloop van tijd toch gaat vervelen.

Hoe dan ook, Häßler is een zanger met veel potentieel. Maar één die, volgens mij, momenteel eerder thuishoort in de opera- dan in de Liedwereld.

De bariton Raoul Steffani is een bekende gast in de Lage Landen en het contrast met Häßler kon moeilijk groter zijn. De interpretatieve diepgang die ik bij de Oostenrijker miste, heeft de Nederlander in overvloed. Dit recital, met Lucie Horsch aan de piano, was opgezet in samenwerking met het Liedfestival van Zeist. In de eerste helft van het recital kregen we dan ook een aantal Scandinavische liederen van Grieg en Sibelius, die we twee jaar geleden ook in Zeist konden horen.

Nieuw waren wel de liederen van de Noorse Agathe Backer-Grøndahl - een tijdgenote van Grieg - met onder andere een uitzonderlijk mooie Til mit hjertes dronning. Bij Sibelius viel een passionele Den första kyssen op met een aangrijpend slot. Eerder deze week hebben we de Flickan kom ifrån sin älsklings möte van Stenhammar kunnen horen. Steffani gaf een kippenvelvertolking van de dramatische Sibelius-versie.

Ze sloten af met drie liederen van Strauss, waaronder een opmerkelijke Ach weh, mir unglückhaftem Mann, met humor gebracht... en ook de eerste keer dat hij loskwam van zijn beperkt repertoire aan armbewegingen. Voor de bisnummers bleven ze bij Strauss en Zueignung.

Publicatie: donderdag 14 oktober 2021 om 19:36
Rubriek: Liedrecital