Die Zauberflöte in Luik

Net zoals acht jaar geleden, is Die Zauberflöte in de enscenering van Cécile Roussat en Julien Lubek weer de eindejaarsproductie in Luik. Sinds deze kleurrijke en inventieve productie voor het eerst te zien was in 2010 (toen nog in de tent) begint het een klassieker te worden die niet aan originaliteit inboet.

Papageno, Pamina

Zowat de hele bezetting is vernieuwd in vergelijking met die van 2015. Ook nu zijn er weer een paar vreemde keuzes, met zangers die het Duits niet meester zijn. Aleksei Kulagin moet als Sarastro spiekbriefjes gebruiken voor de dialogen én zelfs voor de aria "O Isis und Osiris"... en dan nog is hij totaal onverstaanbaar. Zijn bas klinkt op zich wel goed. Een Italiaanse Tamino is lichtjaren verwijderd van het Wunderlich-ideaal. We hebben Giulio Pelligra hier wel al in het Italiaans repertoire gehoord, waarin hij kan excelleren. Maar een getrompetterde Portretaria met een haperende prosodie is niet wat ik wil horen. Lucie Kaňková is gelukkig wel een uitstekende Königin der Nacht, wier beruchte topnoten indrukwekkend stralen.

De twee Duitstalige protagonisten kunnen gelukkig de meubels redden. Paul-Armin Edelmann is een perfecte Papageno, goed in zijn aria's, speels en ontroerend in de dialogen. Tanja Kuhn heeft een stem die dan weer een maatje groter is dan wat we gewoonlijk horen in een Pamina. Haar ruime lyrische sopraan gaat al richting spinto, wat soms haar lichtvoetigheid in het gedrang brengt. Maar ze zingt een prachtige en genuanceerde "Ach, ich fühl's" waarin ze heel het dynamisch spectrum bestrijkt.

Publicatie: woensdag 20 december 2023 om 16:40
Rubriek: Opera