Die Zauberflöte in Luik

De Luikse Opéra herneemt momenteel Die Zauberflöte in de sprookjesachtige productie van het circusduo Cécile Roussat et Julien Lubek.

foto © Lorraine Wauters

Deze productie was vijf jaar geleden te zien in de tent toen het Luiks operahuis gerenoveerd werd. Op het eerste zicht heeft de verplaatsing naar een echt podium niet voor veel wijzigingen gezorgd. De bezetting is wel grotendeels gewijzigd, enkel Mario Cassi is overgebleven in de rol van Papageno. Maar net zoals vorige keer, is de bezetting weer een allegaartje met uiteenlopende kwaliteiten. In het algemeen wordt er lamentabel Duits gezongen... over de dialogen nog te zwijgen, die te vaak gekunsteld of zelfs ronduit amateuristisch klinken.

Er zijn gelukkig een paar uitzonderingen. Matthew Newlin is bijvoorbeeld een uitstekende Tamino. Hij was overgevlogen uit Berlijn (waar hij ensemblelid is aan de Deutsche Oper) om in te springen voor Anicio Zorzi Giustiniani, die afgezegd had omwille van het overlijden van zijn vader. Newlin zong en sprak aan de rand van het podium terwijl de regisseur Julien Lubek de rol op scène speelde. De Poolse tenor Krystian Adam was ook een heel overtuigende Monostatos. Maar waarom ze met Gianluca Buratto voor een Italiaanse Sarastro gekozen hebben, is mij een raadsel.

Van de sopranen was ik ook iets minder tevreden. Anne-Catherine Gillet is geen natuurlijke Pamina. Ze zong bijvoorbeeld een correcte "Ach, ich fühl's", maar op geen enkel moment werd ik geraakt door haar treurnis. Burçu Uyar nagelt weliswaar alle hoge fa's aan het plafond, maar haar middenstem is niet altijd juist en haar "Duits" is totaal onverstaanbaar. Het was wel een plezier om Inge Dreisig nog eens terug te horen. Pakweg 20 jaar geleden was ze de vaste soubrette in Luik en haar Papagena klinkt nog altijd mooi en fris.

Publicatie: woensdag 23 december 2015 om 18:10
Rubriek: Opera