Król Roger in Frankfurt
De afgelopen 10-15 jaar heb ik al vaak Król Roger zien passeren bij het doorbladeren van seizoensbrochures, maar Szymanowski's opera heeft nog nooit mijn pad gekruist... tot gisteren.
Herder, Roger, Roksana (foto © Monika Rittershaus)
De opera speelt zich af in het 12de eeuwse Sicilië, op het kruispunt tussen de Byzantijnse, Oosterse en Grieks-Romeinse culturen wat zich weerspiegelt in de drie bedrijven van de opera. De opera kan oppervlakkig gereduceerd worden tot een driehoeksrelatie tussen Koning Roger, zijn vrouw Roksana en een Herder. Szymanowski wilde het werk eerst een "misterium" noemen en dat dekt beter de lading dan "opera". Het is een opera vol symboliek over religie, over de gevestigde christelijke orde tegenover een nieuwe natuurgodsdienst van de herder. Roksana bezwijkt in het tweede bedrijf als eerste voor de woorden van de Herder. Er wordt in het midden gelaten of Roger ook toegeeft, alhoewel zijn slothymne aan de Zon suggereert dat hij toch voor Apollo kiest en niet voor Dionysos.
Regisseur Johannes Erath plaatst de handeling in een onbestemde omgeving in een strak geometrisch eenheidsdecor van Johannes Leiacker. In de wereld van Roger en Roksana draagt iedereen zwart, het koor zet zelfs zwarte zonnebrillen op om niet verblind te worden door de schoonheid van de Herder. De Herder is uiteraard blootvoets en gekleed in een wit katoenen hemd en broek. Met zijn albino-uiterlijk - naast platina-wit haar heeft hij ook witte ogen - lijkt hij helemaal van een andere wereld te komen. Edrisi zit met een uil in een roelstoel, maar ondergaat dankzij de Herder een miraculeuze genezing.
De voorstelling begint in een volledig donkere zaal en met gesloten brandscherm en het indrukwekkende openingskoor "Hagios, hagios, hagios", ongetwijfeld versterkt of vooraf opgenomen. Sylvain Cambreling leidt een sterke bezetting, die aangevoerd wordt door Lukasz Golinski. Hij zingt Roger met een stevige basbariton en volledige vereenzelviging met de rol. Daarnaast schittert Gerard Schneider als de Herder. Ik heb hem twee jaar geleden voor het eerst in Risurrezione gehoord. Zijn tenor is nog altijd even mooi en homogeen als hij een verleidelijke "Mój Bóg jest piekny jako ja" zingt. Sydney Mancasola zingt Roksana met een lichte sopraan die moeiteloos doorheen een forte orkest priemt, maar waarmee ze vooral overtuigt met haar Wiegenlied "Usnijcie krwawe sny Króla Rogera". AJ Glueckert was een bijtende Edrisi, met een stem die je als Salome-Herodes kan verwachten.
De voorstellingen worden opgenomen, dus men kan verwachten dat deze titel binnenkort toegevoegd wordt aan de immer groeiende catalogus bij Oehms Classic.
Publicatie: donderdag 20 juni 2019 om 08:41
Rubriek: Opera