Faust in Luik

Een normaal operahuis zou een lange opera als Gounods Faust ten laatste om 19 uur laten beginnen. Maar in Luik denken ze nog altijd dat ze het Bologna aan de Maas zijn en houden ze er een mediterraan uurschema op na... kortom het is weer nachtwerk...

Marguerite (foto © ORW)

Als klap op de vuurpijl kampten ze ook nog eens met technische problemen. Regisseur en ontwerper Stefano Poda had een grote beweegbare ring op een draaiplatform als decor bedacht, die ze echter niet aan de praat kregen. Het gevolg was dat de voorstelling met nog een half uur vertraging begon en dat het eerste deel een semi-scenische opvoering kreeg. Tijdens de eerste pauze hadden ze de Ctrl-Alt-Delete-knop gevonden en kon de voorstelling wel zoals gepland voortgaan.

De Luikse Opéra heeft weer de Belgische sterbezetting van Parelvissers verzameld. Marc Laho overtuigt vooral als de oude Faust, voor de jonge Faust klinkt zijn stem wat aan de dramatische kant en komen de hoge noten niet meer zo vlot als vroeger. Anne-Catherine Gillet is een mooie Marguerite. Haar eerste tussenkomst - "Non, monsieur, je ne suis demoiselle, ni belle" - laat een fragiele Marguerite horen. Daarna doorloopt ze in het derde en vierde bedrijf alle mogelijke emoties van een verwachtingsvolle "Il était un Roi de Thulé", over een Juwelenaria die ze niet meteen als een effectvolle spektakelaria brengt maar als een opwindend lied, tot een doorleefde Spinnenwielaria.

Meestal vind ik Valentin maar een zwak karakter, maar Lionel Lhote maakt er een terechte hoofdrol van. Hij brengt zowat de best gezongen "Avant de quitter ces lieux" die ik de laatste jaren gehoord heb. In de aanloop naar zijn sterfscène wordt hij geholpen door zijn iets dramatischer klinkende bariton. Deze drie zangers zijn specialisten in het Franse repertoire met meeslepende fraseringen en prachtige dictie. In dat gezelschap valt Ildebrando D'Arcangelo behoorlijk uit de toon als Méphistophélès. Zijn timbre is correct voor de duivel, maar hij doet weinig met de rol... zelfs op het slaapverwekkende af. "Le veau d'or" is vooral luid zonder opzwepende stuwing, in het dubbel verleidingskwartet is hij niet verleidelijk.

De kleinere rolletjes zijn degelijk. Na'ama Goldman zingt Siébel met een flakkerende hoogte en Angélique Noldus is een jeugdige Marthe, maar haar stem is een maatje kleiner dan de rest van de bezetting. Ik was wel gecharmeerd door de Wagner van Kamil Ben Hsaïn Lachiri. Door de belachelijke timing in Luik was de sterfscène van Valentin afgerond tegen half twaalf... en dan moest er nog anderhalf bedrijf én een pauze komen. De rest van de voorstelling heb ik gelaten voor wat het was, kwestie van toch op een schappelijk uur thuis te geraken.

Publicatie: woensdag 30 januari 2019 om 09:11
Rubriek: Opera