Les pêcheurs de perles in Luik

Als je in één van onze operahuizen een voorstelling meemaakt met enkel Belgische zangers, dan zit je waarschijnlijk in een studentenvoorstelling... of in de opera van Luik. De Waalse opera presteert dit met Les pêcheurs de perles in de mooie productie van Yoshi Oïda, die drie jaar geleden reeds in de Opéra Comique te zien was.

De vier solisten van Les pêcheurs de perles hebben we uiteraard al vaker in Luik en omstreken gehoord. Recent hoorden we Marc Laho nog als een prachtige Cavaradossi. Met Nadir lijkt hij een stap terug te zetten richting het lyrische repertoire. Maar hij doet dat zonder enig probleem. Zijn frasering is stijlvol en alhoewel ik vooraf mijn bedenkingen had hoe hij met zijn ruime tenor "Je crois entendre encore" zou zingen, was mijn vrees ongegrond. Ook de hoge si's komen natuurlijk en teder uit zijn keel.

In deze productie is Zurga het centrale personnage. Lionel Lhote begint stilaan aan de top van zijn ontwikkeling te komen. Zijn bariton is weer wat steviger en zijn hoge noten klinken gigantisch. Maar ook interpretatief is hij ongemeen boeiend. Het ene moment laat hij in "L'orage s'est calmé" de muren van de zaal daveren met zijn fortissimo om die een maat later terug te brengen tot een elegant piano.

Anne-Catherine Gillet viel naast deze twee zangers iets minder uit. Met haar typisch nasale klank en uniek vibrato brengt ze weinig variatie in de vertolking van "O Dieu Brahma". Alle noten - en zelfs een heel mooie triller - zijn er, maar het gevoel is nog afwezig. De nuances komen wel voor Leïla's grote aria "Comme autrefois".

De bezetting werd tenslotte afgerond met de immer betrouwbare Roger Joakim als Nourabad. Wat deze vier zangers gemeen hebben, is dat hun Franse uitspraak uiteraard juist is... maar dat ook hun tekstprojectie perfect is, waardoor je eigenlijk geen enkel moment naar de boventitels moet kijken. Waren alle operavoorstelling maar zo...

Publicatie: woensdag 22 april 2015 om 16:44
Rubriek: Opera