Les pêcheurs de perles in Parijs

De respectievelijke aria's van Leila en Nadir duiken regelmatig op in concerten, zangwedstrijden en CD's, en het "duet van de Parelvissers" is zelfs bij het grote publiek bekend... maar toch wordt Les pêcheurs de perles nauwelijks scenisch opgevoerd. Gelukkig is er nog de Opéra Comique om dit recht te zetten.

foto © Pierre Grosbois

Yoshi Oida tekende voor de regie, hij is bij ons bekend van zijn enscenering van Nabucco in Luik. Deze "Parelvissers" is trouwens een co-productie met de Waalse Opera en zal daar vermoedelijk één van de komende seizoenen ook opduiken.

Hij maakt Zurga tot de centrale figuur van de opera. Zurga opent de voorstelling als hij met een fakkel een vuur aansteekt, naar de rand van het podium komt en zijn dolk trekt. Een paar uur later eindigt de opera met Zurga die op dezelfde plaats zijn dolk tegen zijn keel plaatst nadat hij Leila en Nadir heeft laten ontsnappen. Ondertussen heeft hij zijn vriendschap met Nadir bezongen, heeft die vriendschap onder druk gestaan, heeft hij zijn liefde voor Leila opgegeven, en heeft hij Nadir gered, ter dood veroordeeld en hem opnieuw gered. Er zijn hoofdrollen denkbaar met minder inhoud.

Het is een sobere voorstelling geworden in een eenheidsdecor met beperkte attributen. De houten skeletten van één tot drie vissersboten hangen hoog boven het podium en werpen sfeervolle schaduwen op de achterwand. Een echte koorregie is onbestaande. Yoshi Oida beperkt zich tot hen statisch op te stellen. De toevoeging van een tiental dansers zorgen voor wat beweging tijdens de koorscènes en bepaalde aria's, allemaal heel verzorgd en esthetisch verantwoord.

Met een eersteklasbezetting is niet veel meer nodig en de Opéra Comique heeft die ook (bijna) weten te verzamelen. De sopraan Sonya Yoncheva viel wat uit de toon... en dat kan letterlijk genomen worden. Het grootste deel van haar stem klinkt goed, ze beschikt over een bescheiden triller en ze zong bijvoorbeeld een uitstekende "Comme autrefois". Maar in de hoogte, onder andere in "O Dieu Brahma", is haar stem enkel lelijk, luid en kleurloos... en niet altijd juist.

De drie mannenrollen waren beter bezet. Dmitry Korchak hebben we onlangs als Rodrigo gehoord in de Munt. Hij heeft de ideale stem voor de rol van Nadir, licht en flexibel met een gemakkelijke hoogte, een stijlvolle frasering en mooi Frans... wat zijn aria "Je crois entendre encore" tot een vocale lekkernij maakte. André Heyboer heeft een krachtige en homogene bariton met een mahoniehouten diepte en een stevige hoogte. Zijn Zurga straalt autoriteit uit maar weet ook te ontroeren tijdens "L'orage s'est calmé". Met Nicolas Testé hadden we tenslotte een luxueus bezette Nourabad.

Publicatie: maandag 25 juni 2012 om 11:50
Rubriek: Opera