Nabucco in Luik

De nieuwe intendant van de Waalse Opera, Stefano Mazzonis di Pralafera, begon zijn eerste seizoen met Nabucco, in een productie die hij meegebracht heeft van zijn vorige job in Bologna. Paolo Arrivabeni dirigeerde voor de eerste keer in Luik.

Deze enscenering is van de Japanse regisseur Yoshi Oida. Sommigen herinneren zich misschien zijn sobere enscenering van Curlew River die in 1999 in de Hallen van Schaarbeek door de Munt geprogrammeerd werd. Zijn Nabucco is ook heel sober gehouden... net zoals voor Aida zijn Verona-toestanden helemaal niet nodig. Het scènebeeld is heel eenvoudig met enkel een houten verhoog als podium. Daarachter staan vier brede trappen die als tribune voor het koor dienen. Rechtsboven hangt een plaat van ongeveer één vierkante meter, waarop af en toe beelden geprojecteerd worden, vooral van ogen.

Dat houten podium doet Japans aan, net zoals de kostuums. De hoofdrolspelers dragen lange kimono-achtige kostuums. Het koor is gekleed in eenvoudige tunieken. Het onderscheid tussen Hebreeërs en Assyriërs wordt duidelijk gemaakt door een blauwe respectievelijke rode kleur, die voorkomt in bijvoorbeeld de randen van de kostuums, sjaaltjes of zelfs de pruiken. Acht dansers zorgen voor een choreografische ondersteuning. Maar ook dit is heel eenvoudig gehouden.

Er is een dubbele bezetting voorzien, waarvan ik de eerste bezetting hoorde. De stem van Mark Rucker klinkt een maatje te klein voor de rol van Nabucco. Maar dat neemt niet weg dat zijn stem een mooi timbre heeft en dat hij ook interpretatief een degelijke Nabucco neerzet, met onder andere zijn ontroerend gebed "Dio di Giuda". Maar om zijn royale uitstraling wat te vergroten, had ik graag af en toe iets meer volume gehoord.

Susan Neves ontbreekt het daarentegen niet aan volume. Afgelopen zomer heeft ze Leonora gezongen in Orange, en daarin vond ik haar - afgaand op de tv-uitzending - heel teleurstellend. Maar als Abigaille stond haar stem er wel. Haar Italiaans is soms wel wat slordig en haar coloraturen zijn soms wazig, maar haar grote scène in het tweede bedrijf was heel boeiend. Nadat ze het perkament gevonden heeft, waaruit blijkt dat ze een geadpoteerde slavin is en niet de dochter van Nabucco, reageert ze uiteraard furieus met "Ben io t'invenni". Maar voor de aria "Anch'io dischiuso un giorno" verandert ze totaal van karakter en wordt ze een gekwetste vrouw. De cabaletta "Salgo già del trono aurato" zat weer vol vuur. Al die tijd worden al die hoge do's en octaafsprongen ook correct uitgevoerd, waarbij ze ook het gebruik van haar borstregister niet schuwt. Het was dan ook een verrassing toen na de pauze (vermoedelijk) di Pralafera op het podium kwam om te melden dat ze "souffrante" was. Maar ook de twee laatste bedrijven verliepen zonder grote problemen.

Paata Burchuladze zong Zaccaria met zijn gekende orgelklank. Zijn vibrato begint wel stilaan storend te worden. Maar als hij zijn gigantische stem terugschroeft om op een intieme manier zijn gebed "Tu sul labbro" te zingen, klinkt dat heel indrukwekkend. Ook de kleinere rollen waren goed bezet. Eufemia Tufano kan misschien iets meer charme gebruiken voor Fenena. Maar ik was vooral aangenaam verrast door de elegante stem van de Koreaanse tenor Sebastian Na, die ik wel wil terughoren in een iets substantiëlere rol dan Ismaele.

Als deze voorstelling het visitekaartje is van Stefano Mazzonis di Pralafera, dan kan het een interessant Luiks seizoen worden. Met de nieuwe intendant zijn er trouwens nog een paar wijzigingen. Zo is het programmaboek serieus verdund. Er zit geen libretto meer in, en ook de achtergrondteksten zijn gereduceerd tot een paar pagina's. Maar daar staat tegenover dat de prijs ook verminderd is... tot de ronde som van 0 euro. In het programmaboekje zat ook een blaadje met de mededeling dat heel het seizoen opgedragen wordt aan de nagedachtenis van Luciano Pavarotti... vermoedelijk omwille van zijn jarenlange verbondenheid met het Luikse operahuis... ahum.

Publicatie: woensdag 26 september 2007 om 15:42
Rubriek: Opera