I due Foscari in Bonn

De opera van Bonn heeft de afgelopen jaren telkens een vroege opera van Verdi geprogrammeerd. De laatste in de reeks is I due Foscari.

Jacopo, Lucrezia (foto © Thilo Beu)

Die Verdi-cyclus bestaat uit vier opera's. Giovanna d'Arco heb ik gemist. Van de drie andere is de Jérusalem-productie de beste (en wordt volgend seizoen trouwens hernomen). Attila was niet veel soeps en ook I due Foscari kon me niet echt overtuigen.

In de regie van Philipp Kochheim zijn we uiteraard niet in het 17de eeuwse Venetië, maar in de 21ste eeuw. Piero Vinciguerra heeft een decor gebouwd dat een soort gerechtshof moet voorstellen waar journalisten verzamelen om het verdict te horen. Jacopo heeft zijn hallucinatie in een verhoorkamer en pleegt zelfmoord voor hij verbannen kan worden... net als de Doge.

Ivan Krutikov is een nobele Doge. Hij zingt zijn sterfscène met een warme bariton, maar hij heeft ook de stralende hoogte van de Verdi-bariton. Felipe Rojas Velozo zingt Jacopo met veel italianità en brengt een strijdvaardige cabaletta "Odio solo ed odio atroce". Anna Princeva maakt het trio protagonisten compleet. Haar Lucrezia is ingebed in de belcantotraditie met zuivere coloraturen, al klinkt de hoge do van haar eerste cabaletta "La clemenza, s'aggiunge lo scherno" nog wat gestresseerd. Daarnaast beschikt haar in essentie lyrische sopraan toch ook over wat spinto-mogelijkheden om "Più non vive, l'innocente" vol passie en expressie de zaal in te slingeren.

Volgend seizoen begint de opera van Bonn met een nieuwe cyclus met drie opera's uit Verdi's middenperiode, te beginnen met Les vêpres siciliennes.

Publicatie: vrijdag 13 juli 2018 om 08:09
Rubriek: Opera