Parsifal in Antwerpen

In 2013 kroonden de recensenten van Opernwelt Tatjana Gürbaca tot regisseur van het jaar voor haar enscenering van Parsifal. Vijf jaar later is Gürbaca weer afgezakt naar Antwerpen om de herneming van deze productie terug in te studeren.

Kundry, Parsifal, Gurnemanz (foto © Annemie Augustijns)

In vergelijking met vijf jaar geleden is de volledige bezetting vernieuwd, op een Knappe of Blumenmädchen na. Alle zangers maakten tevens hun roldebuut.

In de meeste gevallen is de nieuwe bezetting even goed of beter dan de vorige bezetting. Dat is echter niet het geval voor de Gurnemanz van Stefan Kocan, maar Georg Zeppenfeld was dan ook buiten categorie. Kocan beschikt wel over mooie keldernoten en heeft aandacht voor de nodige tekstnuance, al is zijn Duits niet altijd even goed verstaanbaar, maar de hoge noten zitten iets minder comfortabel. Christoph Pohl is een degelijke Amfortas, die meer in het eerste dan in het derde bedrijf overtuigt. Kay Stiefermann heb ik verschillende jaren geleden al eens als Holländer gehoord in Wuppertal. Hij zingt een grote Klingsor met een heerlijk basbariton-timbre.

Het grote verschil zit hem vooral in de Parsifal en de Kundry. Erin Caves is in alle opzichten een verbetering in vergelijking met Zoran Todorovich. Hij zingt perfect verstaanbaar Duits met een helder stralende tenor, waarmee hij ook de jeugdige naïviteit van Parsifal kan uitdrukken. Hij beschikt ook over genoeg metaal om de dramatiek van "Amfortas, die Wunde" over te brengen. Daarnaast is Tanja Ariane Baumgartner een indrukwekkende Kundry, die nooit moet schreeuwen of brullen om haar punt te maken. Ze heeft een prachtige, donkere mezzo vol warmte met meer dan voldoende gewicht om het orkest te domineren. Daarenboven beschikt ze over de présence om, ook als ze niet zingt, aandacht naar zich toe te trekken...

Publicatie: maandag 19 maart 2018 om 16:19
Rubriek: Opera