Hertog Blauwbaards burcht in Antwerpen

Het Orchestre Philharmonique Royal de Liège was gisteren te gast in de Koningin Elisabethzaal voor een uitvoering van Hertog Blauwbaards burcht onder leiding van Christian Arming, voorafgegaan door het Adagio uit Mahlers Tiende.

hetzelfde concert een dag eerder in Luik

Amper een maand geleden hoorde ik Bartoks opera nog in de Parijse Philharmonie. De voorstelling in Antwerpen kon moeilijk meer verschillend zijn. In Parijs werd ik overweldigd door de grandeur van de orkestpartituur, door de emoties die hoog opliepen. In Antwerpen was het een veel intiemere benadering, zonder daarmee te willen zeggen dat Arming het werk als kamermuziek ziet. Het openen van de vijfde deur blijft een orgasme van klank met een voltallig orkest en de ondersteuning van het orgel.

Maar Hertog Blauwbaards burcht is in de eerste plaats een inkijk in de ziel van Blauwbaard. Dat werd vooral uitgedrukt door de interpretatie van Mikhail Petrenko. De Russische bas zingt een Blauwbaard die tot over zijn oren verliefd is op Judith. Het eerste moment dat hij Judith binnenlaat in zijn burcht is hij een en al tederheid. Dat idee houdt hij vast tot het einde als hij gebroken en alleen achterblijft... terwijl het licht in de zaal traag gedoofd wordt.

Dat hij zich dan regelmatig laat toedekken door het orkest, neem ik er dan graag bij. Dat overkomt Nadja Michael echter nooit. Haar stem snijdt vlotjes door een forte orkest. Ze is dan ook vooral een sterke en zelfverzekerde Judith, die niet doorheeft dat Blauwbaard heel zijn wezen aan haar openbaart.

Een heel geslaagd concert, maar blijkbaar is Bartok nog altijd te "moeilijk" voor het grote publiek... de zaal was amper voor driekwart gevuld.

Publicatie: zondag 12 maart 2017 om 09:43
Rubriek: Opera