Les contes d'Hoffmann in Essen

Gisteren was de dernière van de Hilsdorf-productie van Les contes d'Hoffmann in Essen. Het is een iets oudere productie waarvan de première eind 2011 plaatsvond.

Olympia, Hoffmann (foto © Saad Hamza)

Op een volledig leeg podium zit Hoffmann eenzaam aan een tafeltje te schrijven, een fles wijn binnen handbereik. Na een paar maten van de ouverture staat iemand in het publiek recht - oh nee, niet weer zo'n enscenering - en de Muse begint haar betoog. Voor haar metamorfose tot Nicklausse ontdoet ze iemand in het publiek van zijn broek en vest en doet die aan. En zo gaat het voort. Het zaallicht blijft het hele bedrijf aan, koorleden wringen zich door de rijen van de zaal, er zijn entrées vanuit de zaal, de overgang tussen dialogen en muziek gebeurt niet erg vlot en, oh ja, Hoffmann kleedt tijdens zijn Kleinzach-aria een vrouw uit tot ze helemaal naakt wegvlucht. Het lijkt de verkeerde kant uit te gaan met deze prodcutie...

Maar de drie vertelligen zijn wel goed, vooral de Olympia- en Antonia-bedrijven. Johannes Leiacker heeft nu wel een sober decor ontworpen: twee muren, afgedekt met lange gordijnen, met een enkele deur of venster. De enscenering is compact gehouden. Olympia wordt rondgereden in een rolstoel. Antonia's moeder ligt in een doodskist, haar plaats wordt op het einde van het bedrijf ingenomen door Antonia. Giulietta is de "madame" van een groezelig bordeel met raamprostituees waar de dwerg Pitichinaccio rondparadeert met een buitenmaats geslacht.

Voor het laatste bedrijf zijn we weer waar we begonnen. Er is geen vierde zangeres voor Stella, maar de drie geliefden arriveren samen na de voorstelling van "Don Giovanni" en verlaten samen met Lindorf de zaal. Hoffmann probeert zelfmoord te plegen, maar de Muse heeft hem gered door de kogels uit zijn pistool te halen. Het doek valt terwijl de Muse en het koor "Des cendres de ton coeur" zingen...

Dr. Miracle, Antonia, mère d'Antonia

Twee jaar geleden hoorde ik Sébastien Guèze voor de eerste keer als Hoffmann in Bonn. Dat was geen echt succes. En voortgaand op zijn vertolking gisteren, ben ik ervan overtuigd dat deze rol te zwaar voor hem is. Al in het eerste bedrijf klinkt hij vermoeid met een overdreven nasaliteit. De hoge noten zijn er, maar klinken niet mooi. En ondanks zijn Franse afkomst is zijn Franse dictie vrij belabberd. De enige andere Franse zanger in de bezetting is Marie-Belle Sandis. Zij zingt een voorbeeldige Nicklausse. Ze heeft een interessante mezzo met een verleidelijk randje.

In tegenstelling tot de vorige "Contes" die ik gehoord heb, kregen we in Essen wel drie sopranen voor de drie Hoffmann-geliefden. Elena Sancho Pereg was weer een stralende Olympia (ze zong de rol een jaar geleden ook in Düsseldorf). Jessica Muirhead moet nog wat bekomen van haar Elsa. De hoge noten van Antonia zijn gigantisch, maar missen verfijning. Ze kreeg wel mooi repliek van Bettina Ranch (eerder dit seizoen zong ze hier Adalgisa) als haar moeder. Katrin Kapplusch was recent nog een overtuigende Ortrud, maar als Giulietta loopt ze wat verloren, met onder andere een totaal onverstaanbaar Frans.

Het Frans van Baurzhan Anderzhanov is ook niet perfect: er is een Slavische tongval hoorbaar, maar dat brengt zijn verstaanbaarheid niet in het gedrang. Voor mij is hij de ontdekking van de avond. Hij zingt een schitterende Lindorf met een mefistofelisch timbre dat een bas-baritonale beet heeft. Ik kan me hem zo als de Faust-duivel voorstellen en in de (hopelijk) verre toekomst een aantal van de Wagnerrollen.

Publicatie: zaterdag 21 januari 2017 om 09:28
Rubriek: Opera