Turandot in Luik

Het verhaal van de Turandot-première in de Scala is welbekend. Toscanini legde zijn dirigeerstokje neer halverwege het derde bedrijf, bij de laatste noot die Puccini nog gecomponeerd had. Ook in de nieuwe productie in Luik stopt de opera na de dood van Liù, dus zonder het gebruikelijke slot dat Alfano (of Berio) componeerde...

foto © Lorraine Wauters

Dat zou kunnen leiden tot een frustrerende voorstelling, maar José Cura - die net zoals vier jaar geleden met Cav/Pag weer een dubbele shift draait als tenor én regisseur - lost dat ingenieus op. Timur verandert in Puccini en zingt nog: "Dove vai ben so, ed io ti seguirò per posare a te vicino nella notte che non ha mattino". Terwijl Timur/Puccini sterft komen Tosca, Cio-cio-san, Suor Angelica, Minnie en alle andere Pucciniaanse operaheld(inn)en op het podium om afscheid te nemen van de stervende Puccini. Er wordt zelfs een link gesuggereerd tussen Liù en het onfortuinlijke dienstmeisje Doria Manfredi (dat ten onrechte door Elvira Puccini van een verhouding met haar man beschuldigd werd en nadien zelfmoord pleegde). Door Puccini's biografie te verweven in zijn enscenering laat Cura vergeten dat er nog een onafgewerkte verhaallijn is.

De rest van de voorstelling is vrij traditioneel. Het decor (ook van Cura) verwijst naar de Verboden Stad. Op de binnenkoer zijn half in de bodem verzonken kooien gemaakt waar Calaf, Liù en Timur gevangen zitten. Turandot is een witte prinses die omgeven wordt door vrouwelijke "body guards". De enige afwijking van het verwachtingspatroon is de voorstelling van Ping, Pang en Pong als commedia dell'arte-figuren. Maar is het allemaal onderdeel van een schoolproject... De voorstelling begon met kinderen die met lego een maquette van het decor bouwen en kostuums schilderen, hun leraar wordt de Mandarijn die als een verteller de opera begint: "Popolo di Pekino, la legge è questa" heeft een hoog "er was eens"-gehalte. De kinderen blijven heel de voorstelling vooraan op het podium zitten, later blijkt dit het kinderkoor te zijn. Het operakoor staat statisch opgesteld op de galerijen van de eerste verdieping van de Verboden Stad.

Tiziana Caruso voldoet aan alle voorwaarden om Turandot te zingen: ze heeft een grote stem, staalhard en af en toe pijnlijk luid. Ze zong een indrukwekkende "In questa reggia", maar was op haar best in de drie raadsels als ze blijk gaf van meer nuancering. José Cura komt op geen enkel moment problemen tegen als Calaf. Zijn "Non piangere, Liù" zit vol ontroerende, baritonale kleuren terwijl de topnoten van "Nessun dorma" moeiteloos de zaal in schetteren. Heather Engebretson is een jonge lyrische sopraan die zich in dit Puccini-vak probeert staande te houden. Maar in "Signore, ascolta" houdt ze geen stabiele lijn en laat vooral de indruk na dat ze, zo niet buiten, dan toch op de rand van haar stemvak zingt. "Tu, che di gel sei cinta" ging haar beter af.

Publicatie: zondag 25 september 2016 om 19:33
Rubriek: Opera