Penthesilea in de Munt

Na Passion drie jaar geleden, brengt de Munt een nieuwe opera van Pascal Dusapin. Deze keer is het de creatie van Penthesilea, gebaseerd op het gelijknamig drama van Heinrich von Kleist, en in een duistere regie van Pierre Audi.

foto © Forster / De Munt

De opera beschrijft in een proloog, elf taferelen, een epiloog en een paar tussenspelen de complexe liefde tussen de Amazonenkoningin Penthesilea en de Griekse held Achilles. Anderhalf uur en een paar foute inschattingen later zakt Penthesilea dood neer, nadat ze Achilles verscheurd heeft. Het is een gruwelijk verhaal, zoals er wel meer te vinden zijn in de Griekse mythologie... herinner ook bijvoorbeeld Thyeste, dat tien jaar geleden in de Munt gecreëerd werd.

Dit is de derde opera die ik van Dusapin hoor, en ik blijf hem een weinig boeiende componist vinden. De combinatie van veel percussie, elektronica die door talloze luidsprekers de zaal rondgestuurd wordt en het geluid van warmdraaiende vliegtuigen konden me totaal niet overtuigen. De vertolkingen van de zangers daarentegen wel...

Er is eigenlijk maar één hoofdrol, die van Penthesilea. Zelfs de rol van Achilles voelt beperkt aan. Hier weer op zijn typische doorleefde manier gezongen door Georg Nigl. Odysseus is zelfs amper een comprimario-partij te noemen, maar ze hebben er wel Werner Van Mechelen voor geëngageerd. Marisol Montalvo vertolkte Penthesilea's vertrouwelinge Prothoe in niet altijd even verstaanbaar Duits.

Maar het gaat dus om Penthesilea. Natascha Petrinsky doet zo ongeveer alles wat vocaal mogelijk is. Vaak mooi expressief gezongen, maar op dramatische momenten laat Dusapin haar schreeuwen, dit alles in alle hoeken en kanten van haar tessituur. Daarbij blijft ze constant perfect verstaanbaar, waardoor het feit dat één van die luidsprekers die pal in mijn gezichtsveld van de boventitels hing, geen probleem was.

Publicatie: vrijdag 3 april 2015 om 18:41
Rubriek: Opera