Rigoletto in Rome (2/2)

De opera van Rome speelt Rigoletto met twee alternerende bezettingen. Ik hoorde ook de tweede bezetting, met een aantal zangers die ook bij ons niet helemaal onbekend zijn. Er werd wel iets slordiger omgegaan met Verdi's partituur.

foto © Yasuko Kageyama

George Petean kennen we van zijn vertolking van Duc d'Albe in de Vlaamse Opera. Zijn legato is iets minder afgelikt dan dat van Meoni, maar hij gaat wel expressiever om met de tekst. Reeds in "Pari siamo" passeert een volledig regenboog aan kleur. Zijn "Cortigiani" kroop onder de huid. Ideaal zou ik een Rigoletto willen horen met het stijlgevoel van Meoni en de doorleefde interpretatie van Petean. Hetzelfde geldt ongeveer voor de Duca van Ivan Magri. Hij heeft een typische Italiaanse tenor die graag, en luid, en lang, hoge noten zingt. Het is best wel opwindend, maar weinig subtiel.

Gilda werd gezongen door Irina Lungu, de recente Amsterdamse Marguerite. Zij heeft meer metaal in haar stem, waardoor ze minder "angeliek" klinkt dan Claudia Boyle en meteen van in het begin rijper klinkt. Er is dan geen grote evolutionaire boog in haar vertolking. Zij benadrukt ook verschillende details, maar het voelt meer aan als een nummertjeskleurboek. In "Caro nome" was ze wel heel slordig, zowel met de noten als met de tekst... zelfs het klapgrage Italiaanse publiek bleef nadien op zijn handen zitten.

Publicatie: zondag 8 februari 2015 om 09:57
Rubriek: Opera