Ariodante in Essen

In de opera van Essen ging ongeveer een week geleden een nieuwe productie van Ariodante in première. Het is een goed gezongen voorstelling die de verplaatsing waard is.

foto © Bettina Stöß

Het is misschien nuttig om even kort het verhaal in herinnering te brengen. De ridder Ariodante en Ginevra, de dochter van de koning van Schotland, staan op het punt te trouwen. De hertog Polinesso is echter ook verliefd op Ginevra. Ginevra's hofdame Dalinda is verliefd op Polinesso. En Lucanio, de broer van Ariodante, heeft dan weer een oogje op Dalinda. De opera draait vooral om de poging van Polinesso om, met de medewerking van Dalinda, Ariodante te overtuigen van Ginevra's ontrouw. Waarna Ariodante zelfmoord pleegt... wat niet lukt en de opera toch goed afloopt.

In de enscenering van Jim Lucassen is van die zelfmoord geen sprake. Hier is het Polinesso die Ariodante gevangen neemt en opsluit. Hij sluit ook Dalinda op om te vermijden dat ze haar verraad zou verder vertellen. Op zich is dat geen slecht idee, alleen de oplossing die hij bedacht om Ariodante te laten ontsnappen is nogal ongeloofwaardig. Voor de rest is het een degelijke productie in een strak decor: grijze muren met hoge deuren en een extra muur met deuren op een draaiplateau voor de eerste twee bedrijven en een zaal vol stoelen met een herdenkingsfoto van de doodgewaande Ariodante voor het derde bedrijf.

De rol van Ariodante werd overtuigend vertolkt door Tamara Gura. Ze geeft een hartverscheurende lezing van "Scherza infida" met veel aandacht voor dynamiek en tekstexpressie. In "Dopo notte" had ze geen problemen met de loopjes. Maar het viel toch weer op dat zangers tegenwoordig gemakkelijk wegkomen zonder ook maar één triller te zingen. Gura deed wel twee halve pogingen in "Scherza infida" om er een te beginnen.

Olga Pasichnyk is nog altijd een voorbeeldige Handelvertolkster. Tien jaar geleden zong ze in de Vlaamse Opera nog Dalinda. Ondertussen is ze gepromoveerd tot de prima donna-partij van Ginevra. Haar stem is kristalhelder en loepzuiver, maar ze kwam wat klein over in het Aalto-theater. Ieva Prudnikovaite was een uitstekende Polinesso. En ik was verrast om Almas Svilpa, die ik vooral ken van zijn Wotans in Essen, als de Koning te horen met redelijk goede coloraturen... al klinkt hij soms wollig waardoor het soms een buffo-partij lijkt.

Publicatie: zondag 27 april 2014 om 08:58
Rubriek: Opera