Ariodante in Antwerpen

Voor Handels Ariodante heeft de Vlaamse Opera een productie van David Alden ingevoerd uit ENO.

Het decor toont de zaal van een vervallen kasteel, de muren zien er belabberd uit, de vloer is een grote spiegel. In de achterwand is een opening die dienst doet als raam of als de scene waar toneelstukjes opgevoerd worden, zoals het pastorale slot van het eerste bedrijf.

De regie is, vooral tijdens de aria's, nogal belachelijk. De regisseur kan niets beters bedenken dan de zangers op de meest onmogelijke momenten op de grond te laten liggen of over de grond te laten rollen. Weer een regisseur die denkt dat als er gezongen wordt, er ook iets moet "gebeuren" omdat anders het publiek in slaap zou vallen... zoals de koning die tijdens zijn aria in het eerste bedrijf zijn aandacht moet verdelen tussen de dirigent, zijn aria en tegelijkertijd ook nog moet proberen om een glas wijn in te schenken... of Ariodante die op tafels klautert, door het stof rolt, zichzelf een blinddoek voorbindt, en dat terwijl ze coloraturen moet zingen. Je zou van minder je concentratie verliezen...

Desalniettemin zingt Christine Rice een schitterende Ariodante. Ze heeft een volle, romige stem met een prachtig timbre. In haar heroische aria's is ze indrukwekkend, maar het hoogtepunt is haar aria "Scherza, infida" in het tweede bedrijf, wanneer ze haar verdriet uitzingt nadat ze Ginevra's ontrouw ziet.

Ginevra wordt gezongen door Lyne Fortin. Ze komt maar traag op gang, maar vanaf het tweede bedrijf is zij ook in topvorm. Olga Pasichnyk daarentegen is vanaf het eerste ogenblik een heel mooie Dalinda. Zoals vaak in de Vlaamse Opera worden de barokke basrollen door Christophe Fel gezongen... en ook nu weer leent hij zijn ronkende bas voor de rol van de koning.

In deze sterke bezetting vallen Laura Nykänen (Polinesso) en John McVeigh (Lurcanio) enigszins uit de toon.

Publicatie: donderdag 17 april 2003 om 16:56
Rubriek: Opera