Otello in Parijs

Het Théâtre des Champs-Elysées heeft zich ook laten inspireren door het Shakespeare-jaar om Otello te programmeren... alhoewel de Rossini-versie niet echt op Shakespeare gebaseerd is. Ze doen dat met dezelfde productie die we onlangs in de Vlaamse Opera zagen. Het Parijse publiek zag een dergelijke enscenering echter niet zitten. Moshe Leiser en Patrice Caurier werden dan ook uitbundig uitgejouwd...

Ze hebben wel een volledig andere bezetting dan in Antwerpen, maar niet noodzakelijk beter. De belangrijkste afwezige is Alberto Zedda. Jean-Christophe Spinosi heeft weinig kaas gegeten van Rossini. Zijn Ensemble Matheus klinkt, nu ja, als een barokensemble dat Rossini speelt. De ouverture gaat al volledig de mist in. Hij laat ongepaste pauzes vallen waardoor de ouverture als los zand aan elkaar hangt. Er is geen stuwing, geen Rossiniaanse sfeer... maar wel vals klinkend koper. Soms leek het orkest wel een draaiorgel.

De ster van de avond was ongetwijfeld Cecilia Bartoli als Desdemona. Carmen Romeu liet zich in Antwerpen opmerken door haar dramatische inleving. Bartoli doet dat ook, maar vertrekt vanuit een doorgedreven tekstvertolking. De manier waarop ze heel de zaal naar zich toe trok in een ontroerend Wilgenlied was fenomenaal... één van die momenten waarop je een speld kon horen vallen (of een GSM horen piepen).

De drie tenors leken qua stem iets te veel op elkaar naar mijn goesting. John Osborn is weliswaar een uitstekende Otello, meer gepolijst dan Gregory Kunde maar minder doorleefd. Barry Banks was een efficiënte Iago, maar klonk iets te mooi. Maar het was Edgardo Rocha die met de meeste lauweren ging lopen. Hij zong Rodrigo met een ruime, mooi homogene stem en meeslepende tekstprojectie in zijn grote aria. Deze Uruguayaanse tenor moet in de gaten gehouden worden...

Vorige week heeft het TCE ook het seizoen 2014-15 (online PDF) bekend gemaakt. Er zijn vijf scenische opera's: Castor et Pollux, La clemenza di Tito, Solaris (wereldcreatie), Macbeth en Maria Stuarda. Bij de concertante opera's vallen ook een paar opera's op: Alcina met Joyce Didonato, de Massenet-rariteit Cléopâtre met Sophie Koch en Ludovic Tézier, drie Rossini's (Semiramide, Guillaume Tell en L'occasione fa il ladro.

Publicatie: dinsdag 8 april 2014 om 12:00
Rubriek: Opera