Agrippina in Gent

De Vlaamse Opera voert Agrippina enkel op in Gent... en dat is eigenlijk spijtig. Want daardoor blijft een deel van het Antwerpse publiek verstoken van deze productie, die één van de betere is van wat de laatste jaren te zien was in de Vlaamse Opera.

foto © Annemie Augustijns

Mariame Clément - vorig jaar heeft ze Viaggio gedaan - heeft zich laten inspireren door de intriges van de Romeinse keizerin Agrippina om de hele zaak te verplaatsen naar een filmstudio in de jaren '80, waar zich een aflevering van Dallas afspeelt. Het vraagt niet veel fantasie om JR te herkennen in Claudio, diens vrouw Sue Ellen in Agrippina of Lucy Ewing in Poppea. In onvervalste Dallas-stijl, stroomt de whisky rijkelijk.

Als je even abstractie maakt van het Romeinse rijk en zijn keizers, dan blijkt het allemaal nog goed te kloppen ook... zonder dat het libretto veel geweld aangedaan wordt. De filmdecors van Julia Hansen worden door de technici op- en afgerold. Erboven zorgen videobeelden voor bijkomende sfeer. In deze productie wordt Claudio de CEO van een Texaanse oliefirma. Tijdens een "board meeting" probeert Agrippina haar zoon Nerone haar man te laten opvolgen, nadat hij - weliswaar ten onrechte - dood verklaard werd.

Ook muzikaal is het een geslaagde avond, onder de leiding van Paul McCreesh. Ann Hallenberg is, zoals verwacht, een fenomenale Agrippina die op eenzame hoogte staat als ze "Pensieri, voi mi tormentate" zingt. Renata Pokupic werd na het eerste bedrijf aangekondigd als zijnde ziek, maar desalniettemin was ze een goede Nerone. Elena Tsallagova sprankelde als Poppea. Kristina Hammarström was een wat bleke Ottone en Umberto Chiummo had af en toe intonatieproblemen als Claudio.

Publicatie: zondag 28 oktober 2012 om 22:36
Rubriek: Opera