Il viaggio a Reims in Antwerpen

Eindelijk ! De Vlaamse Opera heeft eindelijk nog eens een productie waar ik met een goed gevoel buitenkom. Rossini's gelegenheidswerk Il viaggio a Reims werd geleid door de onvermoeibare Alberto Zedda doorheen een onderhoudende enscenering van Mariame Clément. En er werd zelfs behoorlijk goed gezongen door een overwegend jonge bezetting, waarvan de meerderheid hun roldebuut maakte.

foto © Annemie Augustijns

Het verhaaltje is snel verteld. Een internationaal gezelschap is op weg naar Reims voor de kroning van Charles X, maar strandt in de "Gouden Lelie" te Polombières omdat er geen koetsen en paarden meer te vinden zijn om de reis verder te zetten. Mariame Clément verplaatst alles naar een vliegtuig waar het koor ofwel stewardessen zijn, ofwel de passagiers in economy class.

Vlucht "GO 1825" van de luchtvaartmaatschappij "Giglio d'Oro" heeft technische problemen waardoor iedereen vastzit. Die 1825 verwijst uiteraard naar het jaar 1825, het kroningsjaar van Charles X. Het is een perfecte illustratie van het soort humor dat je in deze productie kan verwachten. Geen slapstick met taarten of struikelende clowns, maar grappige situaties en verwijzingen van het subtielere soort.

Voor Il viaggio a Reims is een hele lijst solisten nodig met een tiental redelijk uitgebreide rollen. Er was maar één zanger die echt tegenviel. Alexey Kudrya zong de Russische graaf Libenskof met een "typische" piepende Rossini-tenor. De andere tenor was Robert McPherson, vorig seizoen te horen in Semiramide, en hij zong Cavalier Belfiore met een homogene en ruime stem.

De twee grote sopraanpartijen zijn die van de Franse gravin Folleville en de dichteres Corinna. Tijdens het "Gran pezzo concertato" op het einde van het eerste bedrijf duelleren ze letterlijk met een paar maten uit een aria van de Koningin van de Nacht om de overwinning. De strijd blijft onbeslecht. Elena Tsallagova maakt indruk met haar aria "Partir, o ciel, desio" en haar hautaine inleving als fashionista. Elena Gorshunova heeft aanvankelijk wat moeite om haar draai te vinden met "Arpa gentil", maar sluit wel de opera af met een overtuigende improvisatie op Charles X... gekleed in de Europese vlag.

De beste zangeres van de avond was echter Anna Goryachova, die Marchesa Melibea zong met een grote, warme mezzo. Bij de mannen moet ten slotte ook nog de Don Profondo van Carlo Lepore vermeld worden en zijn aanstekelijke vertolking van de cataloogaria "Medaglie incomparabili" met talloze stemmetjes.

Publicatie: maandag 19 december 2011 om 18:40
Rubriek: Opera