Sophie Karthäuser in de Munt

Het is weinigen gegeven om een hele avond Franse liederen te zingen en toch te blijven boeien. Na haar recital in de Munt, behoort Sophie Karthäuser ook tot dat groepje. Samen met haar pianist Cédric Tiberghien had ze een programma opgebouwd met liederen op teksten van Paul Verlaine... een programma waar trouwens reeds een CD-opname van bestaat.

Op het programma stonden een aantal voor de hand liggende keuzes zoals de Cinq mélodies de Venise van Fauré of Ariettes oubliées en Fêtes galantes van Debussy. Daarnaast vertolkten ze ook moderne composities van respectievelijk Benoît Mernier (o.a. bekend van Frühlings Erwachen) en Bernard Foccroulle. De Mernier-liederen kon ik wel appreciëren. De liederen van Foccroulle waren daarentegen een moment dat ik een geeuwreflex moest onderdrukken.

Sophie Karthäuser ontpopt zich als een frisse en geëngageerde liedvertolkster. Ze is het levende bewijs dat sopranen ook perfect verstaanbaar Frans kunnen zingen. Haar tekstprojectie is voorbeeldig met de nodige variatie en kleurschildering zoals in Debussy's L'ombre des arbres met mooi afgemeten "tourterelles". Ondanks de snelheid van Chevaux de bois wist ze alle tekst goed gearticuleerd en springerig over te brengen. Met de aangrijpend gezongen Fauré-versie van En sourdine raakte ze mijn gevoelige snaar.

Er volgde slechts één - het Munt-publiek is niet meer wat het geweest is - bisnummer, de zoveelste versie van Mandoline, deze keer van Eugène Lacroix.

Publicatie: dinsdag 17 januari 2012 om 18:59
Rubriek: Liedrecital