Frühlings Erwachen in De Munt

Amper een maand na de creatie van L'uomo dal fiore in bocca brengt de Munt weer een wereldcreatie. Deze keer is het de "Kindertragödie" Frühlings Erwachen van Benoît Mernier. De opera is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Frank Wedekind, dat door Jacques De Decker verwerkt werd tot een operalibretto. Vincent Boussard deed de regie.

Het is Merniers eerste opera en voor een eersteling is het een meer dan behoorlijk resultaat. De opera bestaat uit een opeenvolging van korte scènes, waardoor er veel afwisseling is en de voorstelling nooit de kans krijgt om te beginnen vervelen. Doorheen die scènes komen de onzekerheden en problemen van opgroeiende pubers aan bod met al hun existentiële en seksuele vragen.

De kern van het verhaal draait rond drie personages: Wendla Bergmann die na een mislukte abortus overlijdt, Moritz Stiefel die zelfmoord pleegt en Melchior Gabor die zich verantwoordelijk voelt voor de dood van Wendla.

Tussendoor zijn er nog een aantal scènes die niets met de grote verhaallijn te maken hebben en eerder een soort intermezzi zijn die andere aspecten van deze adolescenten tonen, zoals de masturbatiescène van Hänschen of de homoseksuele ervaring van Ernst en Hänschen. Het werk kent ook een paar zwakkere momenten. Ik denk dan vooral aan de figuur van Ilse. Zij duikt op tijdens de zelfmoordscène van Moritz, maar draagt eigenlijk niet veel bij. De scène wordt er alleen maar nodeloos langer door.

Maar er zijn ook verschillende ronduit schitterende scènes, zoals de begrafenisscène van Wendla, die muzikaal gekleurd wordt door het kinderkoor van de Munt. Ook de slotscène is boeiend. Tijdens die scène verschijnt de dode Moritz met zijn hoofd onder zijn arm en probeert Melchior mee te lokken. Ik moest daarbij meteen aan Don Giovanni denken. De scène van de Commendatore en Don Giovanni vertoont verrassende parallellen met deze scène. Uiteindelijk kiest Melchior om een gemaskerde man te volgen... die even mysterieus is als de Leiermann uit Winterreise. Deze figuur is trouwens de enige volwassene die we te zien krijgen. De moeder van Wendla en de ouders van Melchior blijven verscholen in het decor... we zien enkel hun schaduw door een deur vallen.

De Munt had een dubbele bezetting voorzien met allemaal jonge zangers. Ik hoorde de eerste bezetting die over de volledige lijn zeer overtuigend speelde en zong. De enige al iets bekendere naam is die van Kerstin Avemo als Wendla, die eerder al in Julie gezongen heeft. Ik vond haar wel de iets mindere zanger in deze bezetting, omdat ze soms moeilijk over het orkest geraakte. Maar vooral de twee zangers die Melchior (Thomas Blondelle) en Moritz (Nikolay Borchev) zongen, waren zeer indrukwekkend. Ook de kleinere rollen waren goed bezet.

Publicatie: vrijdag 23 maart 2007 om 15:49
Rubriek: Opera