L'amour de loin in Antwerpen

Tien jaar geleden, was ik op de Salzburger Festspiele en heb toen de wereldcreatie meegemaakt van L'amour de loin. Dat was toen de eerste opera die Kaija Saariaho ooit schreef. De Vlaamse Opera voert deze opera als seizoensopener op in een totaal nieuwe productie. Tien jaar geleden was ik niet echt onder de indruk van het werk. En nu ik hem na al die jaren terug hoor, is mijn mening niet echt gewijzigd.

foto © Annemie Augustijns

L'amour de loin heeft nochtans alles om me te bevallen. Het is een Franse opera met een goed libretto op een middeleeuws thema rond hoofse liefde. Maar het is de muziek die me niet gedurende twee uur kan blijven boeien.

De regisseur Daniele Finzi Pasca doet nochtans zijn best om de enscenering kleurrijk en visueel aantrekkelijk te maken met ook een schitterende belichting. Elk van de drie karakters krijgt twee danser-acrobaten als alter ego. Die zorgen voor alle actie, de zangers zelf zijn eerder statisch en staan net iets té vaak op de rand van het podium te zingen.

In de bezetting valt vooral Philip Addis, die vorig seizoen Pelléas in Parijs gezongen heeft, op als Jaufré Rudel. Rachel Harnisch kwam wat monotoon over als Jaufrés "verre liefde" Clémence. Kathérine Rohrer mekkert te veel als de pelgrim. Het koor werd trouwens ook van de scène verbannen... tot de slotscène. De rest van de avond weerklinken ze door een luidspreker die boven het podium hangt.

Publicatie: donderdag 30 september 2010 om 20:02
Rubriek: Opera