Don Pasquale in Luik

Net zoals West Side Story ging deze Don Pasquale ook door in "Le Forum de Liège" en is het ook geen echte ORW-productie. Het is wel indrukwekkend dat de Waalse Opera erin geslaagd is om Riccardo Muti, toch een van de meest illustere dirigenten van het moment, naar Luik te halen als onderdeel van een Don Pasquale-toernee die ook nog naar Keulen en Parijs gaat.

Riccardo Muti had het Orchestra Giovanile Luigi Cherubini meegebracht. Hij heeft dit orkest ooit zelf opgericht en, zoals de naam al doet vermoeden, is het volledig samengesteld uit jonge muzikanten. Ze spelen met een mooie homogene en transparante klank. Muti benadrukt overwegend de melancholische kant van de partituur... alhoewel die in deze buffa-opera grotendeels zou moeten ontbreken. Ik verwachtte meer sprankeling en spirit. Ofwel is Muti gewoon een veel te serieuze mens, die niet durft om de humoristische kaart te trekken.

De solisten waren ook allemaal jonge zangers, waarvan we sommigen al eerder in Luik of zelfs in de Munt gehoord hebben. Ze zongen zonder partituur (net als het koor trouwens) waardoor er veel interactie mogelijk was en deze concertante opvoering toch voldoende levendig werd.

Don Pasquale is wel de titelrol, maar het is Norina die zonder problemen heel de voorstelling zou moeten kunnen domineren. Laura Giordano is echter te veel soubrette en heeft te weinig vocaal profiel om een karaktervolle Norina neer te zetten. Met haar gebaartjes is wel niets mis, maar dat is niet voldoende. Zo gaf ze een schoolse uitvoering van "Quel guardo, il cavaliere". Als ze Don Pasquale het leven zuur maakt, dan zie je wel vanalles gebeuren, maar vocaal blijft het allemaal nogal kleurloos.

Haar geliefde Ernesto is nauwelijks beter. Juan Francisco Gatell heeft de juiste lichte tenorstem... maar soms misschien iets te licht. "Cercherò lontana terra" bracht hem in problemen met een licht kraakje, noten die hij al te vaak langs onder benadert en geen enkele echt hoge noot om een aria af te ronden (maar dat zou natuurlijk ook aan de wensen van maestro Muti kunnen liggen). Ik vond daarentegen zijn uitvoering van "Com'è gentil" wel mooi en elegant gefraseerd.

Ik was meer tevreden over de twee baritons. Mario Cassi was van begin tot einde een uitstekende Dottor Malatesta. "Bella siccome un angelo" werd mooi gevarieerd met verschillende kleuren en stemmingen. Nicola Alaimo (blijkbaar een neef van Simone Alaimo) had iets meer tijd nodig om op dreef te komen als Don Pasquale. Maar hij bezit volgens mij wel degelijk het potentieel om in de nabije toekomst een van de belangrijke baritons te worden. Het "ratelduet" in het derde bedrijf bezorgde de beide heren de grootste ovatie van de avond... absoluut verdiend.

Publicatie: zondag 8 november 2009 om 21:09
Rubriek: Opera