Cosi fan tutte in Antwerpen

De lobby van een Napolitaans viersterrenhotel is weer opgebouwd op het podium van de Vlaamse Opera voor - naar verluidt - de allerlaatste herneming van Guy Joostens enscenering van Cosi fan tutte. Voor sommige rollen zijn twee zangers voorzien. De (jonge) bezetting die ik gisteren op de Antwerpse première hoorde, liet een zeer homogene indruk na.

Myrtò Papatanasiu zong Fiordiligi. We hebben haar vorig seizoen al in de Munt gehoord als Sifare en mijn gevoel is eigenlijk hetzelfde als toen. Ze zingt heel mooi en er is weinig op haar expressie aan te merken. Maar ze heeft me op geen enkel moment kunnen ontroeren, zelfs niet met "Per pietà". Haar "Come scoglio" hoort wel bij de betere uitvoeringen van deze aria die ik ooit al live gehoord heb. Zelfs die onmenselijke intervalsprongen in de diepte werden redelijk goed uitgevoerd, al waren die laagste noten eerder geneuriet dan vol gezongen. Ik was meer overtuigd door Lucia Cirillo. Ze zong een constant ondeugende Dorabella met een vurig-heroïsche "Smanie implacabili".

De tenor Maxim Mironov begon met een blatend vibrato aan de rol van Ferrando, maar na verloop van tijd werd dat geblaat platgestreken. Hij is het best in de lyrische momenten van "Un aura amorosa". Voor een eerder dramatisch getinte aria als "Tradito, schernito" heeft hij niet voldoende beheersing. Hij zingt die aria constant forte, maar daarbij verdwijnt alle kleur uit zijn stem. Riccardo Novaro zong Guglielmo. Hij bleef ook binnen een beperkt expressief bereik wat tot een zekere monotonie leidde, ondanks een aangename en stevige klank.

Hendrickje Van Kerckhove was de heupwiegende, kauwgomkauwende, deurenintrappende Despina. Ze zong haar twee aria's met pit en inleving. Josef Wagner was een verrassend jonge Don Alfonso, maar wel een met een mooie basbariton-klank. Alles bij elkaar is het een meer dan behoorlijke bezetting en zeker een aanrader voor wie nog nooit deze productie gezien zou hebben...

Publicatie: maandag 16 maart 2009 om 18:25
Rubriek: Opera