Tosca in Luik

Toen ik Tosca de eerste keer in Luik zag, ging de meeste aandacht naar de bariton. Dat is al meer dan tien jaar geleden en de Scarpia was toen José Van Dam. In de productie die nu in Luik opgevoerd wordt, wordt ook uitgepakt met een "naam" voor Scarpia.

Ruggero Raimondi kan beschouwd worden als een van de belangrijke bassen van de afgelopen decennia. De rol van Scarpia is hem niet vreemd, maar zijn leeftijd is al te vaak pijnlijk merkbaar. Zijn stem vult weliswaar met gemak de volledige zaal en heeft zijn vibrato nog perfect onder controle. Maar zijn stem klinkt droog, hij zingt met weinig legato, hij foefelt zijn ontbrekende lage noten weg en neemt veel te vaak zijn toevlucht tot spreken in plaats van zingen. Wat ik ook vreemd vond, is dat hij heel vaak o's zingt in de plaats van a's... zodat je zaken hoort als "Vo, Tosca", of "la bello donno". Maar af en toe komt hij toch nog verrassend uit de hoek. Zijn geloofsbelijdenis "Ha piu forte sapore" was zo'n moment waarop hij plotseling toont dat hij af en toe nog mooi kan zingen. Maar die momenten zijn te zeldzaam. Halverwege het tweede bedrijf begint hij zelfs vermoeid te klinken. Hoe hij volgend seizoen Falstaff gaat doorstaan, is nog af te wachten.

De twee andere hoofdrollen waren meer dan degelijk bezet. De Koreaanse tenor Yonghoon Lee zong Cavaradossi. Zijn stem klinkt meestal lyrisch, met weinig spinto-kleuren maar wel met voldoende slagkracht voor de dramatische momenten. "E lucevan le stelle" was zijn beste moment, maar ook "Vittoria, vittoria" was redelijk opwindend. Het was echter vooral de Tosca van Monique McDonald die een ontdekking was. Haar stem gaat zelfs als mezza voce doorheen de dikke Puccini-orkestratie. Daarenboven zet ze een volledig uitgewerkte Tosca neer. Haar aandacht voor de tekst maakt van haar duet met Cavaradossi in het eerste bedrijf een plezier om naar te luisteren. Haar "Vissi d'arte" is voor sommigen misschien wat te tranerig, maar ik vond het wel kunnen. En het goede nieuws is, dat ze later op het seizoen nog eens terugkomt om Elisabetta te zingen. Ik heb zelfs een vermoeden dat Verdi haar beter zal liggen dan Puccini.

Over de regie valt weinig uitzonderlijks te zeggen. Claire Servais heeft een bijna librettogetrouwe enscenering gemaakt. De decors worden wel elk bedrijf wat abstracter. De ombouw tussen de bedrijven zorgt er voor dat de voorstelling met twee pauzes uitgevoerd wordt.

Publicatie: woensdag 21 november 2007 om 21:57
Rubriek: Opera