Orlando in München

Eén van de verdiensten van Sir Peter Jonas is om terug barokopera's in München op het programma te zetten... veel Handel, meestal met Ivor Bolton en met David Alden als regisseur. De herneming van Orlando werd echter gedirigeerd door Christopher Moulds.

David Alden heeft een twijfelachtig gevoel voor esthetica. Zijn enscenering is vewant met de Lowery-productie van Rinaldo, alhoewel ze minder knettergek is. De ridder Orlando is een soldaat in blauw uniform, de Angelica van het eerste bedrijf is geïnspireerd op Paris Hilton, Medoro is een woestijnpiraat. Zoroastre lijkt alles geregeld te hebben om de liefde uit Orlando zijn hoofd te krijgen. Met zijn maatpak is hij de manager van de productie. Dorinda is zijn secretaresse die mee in het complot zit, maar zich later ontpopt tot bimbo en nog later tot soldaat.

Orlando werd gezongen door David Daniels. Ik ben geen fan van de contratenorstem, maar David Daniels heeft echter wel een opvallend grote stem en iets meer mogelijkheden dan een doorsnee-contratenor. Alhoewel... veel verder dan af en toe wat meer nadruk op een woord leggen, komt hij niet. Zijn beweeglijkheid in de coloraturen is vlekkeloos, maar zonder trillers, messi di voce of zelfs eenvoudige variaties in dynamiek. Er was wel de nodige dosis spektakel, maar weinig emotie.

Vocaal-technisch valt op de Angelica van Rosemary Joshua weinig af te dingen. Ze zingt alles heel mooi en juist. Maar ze kon me nooit echt ontroeren en ik moest soms een geeuw onderdrukken. Ik had iets meer van haar verwacht. Het was daarentegen Olga Pasichnyk die met de eer ging lopen. Haar Dorinda ontroert wel als Medoro voor Angelica kiest. Maar ook haar heroïsche aria's zijn spectaculair. De stem klinkt voluit in de grote zaal en zelfs de eenvoudigste versiering zit vol gevoel en wordt gekenmerkt door emotionele betekenis. De Medoro van Beth Clayton en de Zoroastro van Alastair Miles waren ook goed gezongen. Maar naast Pasichnyk vallen ze wat bleek uit.

Publicatie: maandag 23 juli 2007 om 08:51
Rubriek: Opera