Samson et Dalila in het PSK

Er zijn opera's die perfect concertant uitgevoerd kunnen worden. Samson et Dalila hoort daar niet bij... zoals bleek uit de uivoering die de Munt in het PSK gegeven heeft.

Het probleem is dat het verhaal moeilijk te volgen wordt met enkel de tekst van de opera. Daar komt nog bij dat er totaal geen interactie was tussen de zangers. Zelfs bij het duet van Samson en Dalila in het tweede bedrijf kijken ze elkaar geen enkele keer aan. Hoe zou het ook kunnen, als de ene links, en de andere rechts van de dirigent opgesteld staat ? Daarenboven verlieten de zangers telkens het podium vanaf het moment dat ze even niets meer te zingen hadden, ongeacht of ze nog een dramatische functie in de scène hadden of niet. Bijvoorbeeld in de scène waar de oude Hebreeër Samson waarschuwt, staat die wat in het ijle te zingen; Samson heeft tegen dan de zaal al verlaten. De afkeer waarmee de Munt het Franse repertoire bejegent, wordt zo nog maar eens duidelijk. Of zou het toch aan de zangers liggen ?

Carl Tanner was in allegeval een oninteressante Samson. Of hij nu de Filistijnse soldaten trotseert of smelt voor Dalila, het klinkt allemaal hetzelfde, zowel qua expressie als qua volume. Hij produceert een hoop verloren energie om constant mezzo-forte te zingen. Je ziet hem wel moeite doen om forte te zingen voor de grote climaxen, maar aangezien zijn stem vreemd genoeg niet draagt in de zaal, is het resultaat altijd hetzelfde. Hoorbaarheid en expressie is daarentegen geen probleem voor Olga Borodina. Haar Dalila is genuanceerd en met degelijk Frans gezongen, alhoewel ze pas echt in haar element komt in het tweede bedrijf met haar twee grote aria's "Amour, viens aider ma faiblesse" en "Mon coeur s'ouvre à ta voix". De hogepriester van Jean-Philippe Lafont is een speciaal geval. Ik vond het boeiend hoe hij met de tekst omging, maar spijtig genoeg ligt zijn stem in duigen. Vooral als hij forte zingt, klinkt hij luid en lelijk. Maar bij lagere geluidsniveaus valt hij wel mee. Maar naast Borodina waren het weer het koor en het orkest van de Munt die onder leiding van Kazushi Ono de mooiste prestatie neerzetten.

Publicatie: zaterdag 24 maart 2007 om 10:39
Rubriek: Opera

Reacties

jyvandenb (zondag 1 april 2007 om 21:18)

Nee, geen chauvinisme. Met name de mannenstemmen en dan in het bijzonder de tenoren en de totaalklank vind ik van een ander nivo.

jules bouwen (zaterdag 31 maart 2007 om 14:11)

Ik heb het koor van De Nederlanse Opera minstens 7 maal live gehoord en het koor van De Munt vele malen meer.Mij is het nooit opgevallen dat het koor van de Munt het bij lange niet haalt bij het koor van de Nederlandse Opera.Misschien speelt enig chauvinisme een rol bij de appreciatie?

jyvandenb (dinsdag 27 maart 2007 om 23:10)

Vanavond Samson et Dalila in het concertgebouw in Amsterdam en het viel niet mee. Zelden zo een staaltje aan chagrijn op het podium gezien als Borodina. Bij het slotapplaus moest ze bijkans door Ono de trap van het concertgebouw afgeduwd worden. Dat zij Samson geen blik waardig gunde was op het genante af, Carl Tanner wist er in ieder geval geen raad mee. Zijn Samson had redelijk de goede noten maar alles klonk hetzelfde maar ja wat moet je als er geen enkele interactie is met je Dalila en de dirigent daar ook niet in helpt. Wellicht is hij in andere omstandigheden wel interessant. Orkest en dirigent waren goed, het koor van de Munt haalt het bij lange na niet bij het koor van de Nederlandse opera. Volgende keer in ieder geval betrokkenheid en speelplezier, dat scheelt al een hele grote slok op een borrel.

Stefan Verheyen (maandag 26 maart 2007 om 18:45)

Ik kan mij wel vinden in jouw beoordeling. Gisteravond was er weinig verbetering bij de mannen. Lafont was ondanks zijn vocale staat wel heel indrukwekkend. In een geënsceneerde versie zou het tweede bedrijf de climax van de avond geweest zijn. Ik was voornamelijk voor Borodina gekomen en zij heeft de hele avond geschitterd, hoewel zij niet erg comfortabel klonk in de laagste en de allerhoogste noten van de partij, maar dat is slecht muggenzifterij. Ik was ook onder de indruk van het koor en orkest van de Munt, de eerste keer dat ik hen Live hoorde.