Pagliacci in Brussel

Al voor de vierde keer geeft De Munt een gratis concert op de Grote Markt van Brussel. Deze keer waren het geen losse aria's, maar stond een volledige opera - Pagliacci - op het programma. Het koor en orkest stonden onder leiding van Kazushi Ono.

Dergelijke evenementen met geluidsversterking kennen natuurlijk hun nadelen, omdat je nooit weet hoe die stemmen nu écht klinken. Vooral de stem van Latonia Moore, die Nedda zong, glansde als een bowlingbal. Het klonk allemaal net iets te mooi om natuurlijk te zijn. Ook Juan Pons klonk verdacht helder in de hoogte. Maar afgezien daarvan zong hij wel een expressief-dramatische Tonio, ondanks een uitspreidend vibrato als hij luider begint te zingen. Carl Tanner - deze ex-premiejager was eerder al bij de Vlaamse Opera te horen - had in het begin nog wat ruis op zijn stem, maar dat was snel weggezongen. Daarna zong hij een hoofdzakelijk krachtige Canio, die me niet ontroerde.

Bij de twee kleinere rolletjes, was ik vooral opgezet met de lyrische bariton van Troy Cook, die Nedda's minnaar Silvio zong. En Emanuele Giannino bewees met een elegante Peppe dat hij nog meer in zijn mars heeft dan Bardolfo...

De drie protagonisten zongen trouwens zonder partituur. Maar aangezien ze gekluisterd waren aan hun microfoon, was er weinig interactie mogelijk. Op het einde had Canio wel de gelegenheid om Nedda te wurgen en Silvio dood te steken... waardoor Tonio - zoals het hoort - de laatste lijn "la commedia è finita" mocht zingen. Tijdens de aankomst van Canio's troep na de Proloog zorgden acrobaten van de Brusselse Circusschool wel voor wat spektakel.

Publicatie: zondag 25 juni 2006 om 09:17
Rubriek: Opera