Semele in deSingel

Het is al van 1998 geleden dat - de ondertussen al tien jaar oude - Semele nog te zien was bij de Vlaamse Opera. De productie van Robert Carsen, die de actie bij de (Engelse) royals situeert, werkt nog altijd even goed.

Van de bezetting van 1998 is enkel Sara Fulgoni overgebleven. Zij zong toen nog het relatief kleine rolletje van Ino, maar ze is ondertussen gepromoveerd tot Juno. Ze is slechts één element in de overwegend zeer sterke bezetting die de Vlaamse Opera - zoals gewoonlijk voor barokopera's - heeft kunnen verzamelen. Bij Sara Fulgoni druipt de overacting er wel af, vooral tijdens haar eerste scène met Iris en de daaropvolgende aria "Hence, Iris, hence away"... maar dat zou evengoed aan Carsen kunnen liggen.

Na Rosemary Joshua, was het deze keer Laura Claycomb die gedurende twee seconden uit de kleren moest op het einde van "Endless pleasure, endless love". Maar Claycomb is natuurlijk een fantastische zangeres... niet alleen in haar exuberante "Endless pleasure", maar ook heerlijk vocaal zwevend in haar ontwakingsaria "O sleep, why dost thou leave me?", en vol humor in "With fond desiring". De coloraturen van "Myself I shall adore" lijken wel eindeloos (weer doorspekt met oogrollende slapstick van Juno), ondanks een paar ongelukkige ademmomenten. Maar het da capo-gedeelte van "No, no! I'll take no less" is simpelweg adembenemend.

Het is dan ook verbazingwekkend dat de andere zangers niet in de verdrukking komen tegenover al deze virtuositeit. Enkel de Jupiter van Marlin Miller schiet soms wat te kort. Als hij kan doorzingen is er niets aan de hand, maar als hij probeert om zijn mezza voce in te zetten - zoals in het bekende "Where'er you walk" - projecteert zijn stem onvoldoende. Bij de kleinere rollen zou ik er ook nog Graeme Danby willen uitpikken omwillen van zijn grappige rollende basstem als Somnus en de sprankelende Janis Kelly die Iris zingt.

Een mooi begin van het jaar voor de Vlaamse Opera.

Publicatie: zaterdag 14 januari 2006 om 09:56
Rubriek: Opera