Il Grand' Inquisitor

Les Huguenots in Luik

De Opéra Royal de Wallonie heeft de uitdaging om Meyerbeers Les Huguenots op te voeren op schitterende wijze volbracht. Er was wel enige twijfel en scepsis toen ze vorig jaar hun programma voorstelden, maar al die vooroordelen werden zonder probleem van tafel geveegd.

Het visuele aspect van de voorstelling werd gedomineerd door rijke kostuums. Het decor werd daarentegen eerder rudimentair en abstract gehouden met wat gordijnen en egale wanden. De zangers vormden ook een zeer homogene - overwegend Franse - bezetting met slechts een paar minpuntjes. Ik vond Didier Henry bij momenten een wat zwakke Nevers, en de Marcel van Branislav Jatic worstelde met zijn intonatie. Maar voor de rest was het allemaal voorbeeldig.

Annick Massis was een prachtige Marguerite de Valois met de nodige koninklijke uitstraling. Ook vocaal is ze spectaculair, al heeft ze een eerder lichte stem en soms een onorthodoxe (maar wel werkende) manier om trillers te zingen. Maar als ze tijdens haar coloraturen plots een diminuendo zingt op een hoge noot moest ik toch even naar adem happen. Verder toont ze veel stijl en gevoel voor timing.

De opera staat of valt met de Raoul de Nangis en Gilles Ragon was een geslaagde keuze. Hij is geen heroïsche tenor, maar één die in de lijn ligt van de échte Franse tenors waarbij je geen moment moeite moet doen om ze te verstaan. Om die verstaanbaarheid te garanderen, moet hij niet inboeten aan legato, waaraan je hem wel constant hoort werken. Hij wisselt zijn productie van hoge noten ook af... de ene keer met een volle stem, dan weer met lichtere voix mixte-kleuren... alsof hij de gulden middenweg wil zoeken tussen Adolphe Nourrit en Gilbert Duprez. Een kort passagio-slippertje in "Plus blanche que la blanche hermine" was snel vergeten.

Valentine werd gezongen door Barbara Ducret. Ze heeft een grote expressieve stem, maar is naar mijn gevoel geen falcon. Gezien haar jonge leeftijd (ze is van 1975, volgens haar bio) kan ze zich nog veel permitteren, maar ik hoop dat ik me vergis en dat het zich op termijn niet wreekt. Ze heeft wel niet de meest spectaculaire rol - die is voor Marguerite - maar voor al die semi-recitatief-arioso-passages zijn andere eigenschappen nodig... en Ducret slaagt erin om dat aspect volledig te vertolken.

Hopelijk inspireert dit succes de Waalse Opera om meer grand-opéra te brengen... ik ben in allegeval vragende partij.

Publicatie: zondag 26 juni 2005 om 08:25
Rubriek: Opera