Pelléas et Mélisande in Luik

Een twintigste eeuwse opera lijkt niet meteen een publiekstrekker in Luik. Zelfs voor een meesterwerk als Pelléas et Mélisande waren er nog opvallend veel lege plaatsen in de zaal.

Golaud (foto © ORW)

De productie van Barbe et Doucet is nochtans mooi en stijlvol. Ze zoeken inspiratie in het spiritisme van de 19de eeuw. Voor een opera als Pelléas waar de dood alomtegenwoordig is, is dat niet zo ver gezocht. Dat idee vertaalt zich vooral in de rivier die vooraan het podium stroomt waar een Charon-achtige figuur de zielen ontvangt van overledenen die aangedragen worden door wit-gesluierde vrouwen. In het begin van de opera lijkt Mélisande ook op weg om de Styx over te steken, maar wordt gered door Golaud. Het regisseursduo is ook verantwoordelijk voor het decorontwerp en daarvoor lieten ze zich inspireren door Die Toteninsel van Arnold Böcklin. Niet dat ze het eiland met zijn cypressen en grafkamers nabouwen, maar we zien wel surrealistisch zwevende eilandjes of een centraal eiland omgeven door water.

Pierre Dumoussaud geeft een kleurrijke lezing van de partituur met bij momenten zelfs ijzingwekkende spanning tijdens bijvoorbeeld de grot- of kelderscènes. De bezetting wordt aangevoerd door de twee mannelijke protagonisten die ook vocaal wel halfbroers lijken te zijn.

Lionel Lhote is zoals gewoonlijk uitstekend, maar ik vind zijn stem ondertussen al iets te zwaar en donker voor Pelléas, waardoor er relatief weinig verschil is met Golaud... ik zie hem op korte termijn wel promoveren tot Golaud. Simon Keenlyside heeft de laatste decennia zowat overal Pelléas gezongen, maar is pas de laatste jaren ook overgestapt op Golaud. Zijn Golaud is een verscheurde figuur, die aanvankelijk wel teder handelt tegenover Mélisande. Zijn tekstvertolking is, zoals kan verwacht worden van hem, voorbeeldig met extreme emoties en een breed vocaal kleurenpalet.

Nina Minasyan is een degelijke Mélisande al is haar Frans niet altijd even goed verstaanbaar. Inho Jeong is totaal onverstaanbaar als Arkel, met daarenboven een vreemde prosodie, maar wel een mooie klank. Marion Lebègue is een imposante Geneviève en Judith Fa zong een kleinschalige Yniold.

Publicatie: donderdag 18 april 2024 om 20:18
Rubriek: Opera