Rusalka in Luik

Deze maand vond de Luiks creatie van Dvoraks Rusalka plaats. Het is een lange voorstelling met twee pauzes, waardoor het weer een nachtactiviteit werd...

Watergeest, Rusalka

Rodula Gaitanou heeft een mooie productie bedacht in het bij momenten toch wel sfeervolle decor van Cordelia Chisholm waarin ook onderwatereffecten gecreëerd werden voor het eerste bedrijf. In een afgeleefd paleis gaat Rusalka ten onder aan de machinaties van de Vreemde Prinses. In het laatste bedrijf verliest Rusalka haar haar en blijft ze alleen en verlaten achter in een schommelstoel.

We kennen Corinne Winters van een aantal opmerkelijke rollen bij de Vlaamse Opera, maar haar Rusalka zwabbert heen en weer tussen twee stemmen. Ze is goed in de lyrische momenten - zoals het beroemde lied aan de maan - maar voor het dramatische tweede bedrijf heeft ze niet voldoende vocaal gewicht en verdwijnt haar stem regelmatig in het orkest. Aan volume en lawaai dan weer geen gebrek bij Jana Kurucová die een bijtende Prinses neerzet, aanvankelijk nog wat slordig maar ze overtuigt snel. Het vrouwentrio wordt afgerond met een schitterende Nino Surguladze die de heks Jezibaba met veel kleur en dramatische expressie vertolkte.

Ik was zeer onder de indruk van Evgeny Stavinsky, die de Watergeest met een warme bas-bariton zong, en ontroerde in het tweede bedrijf als hij Rusalka probeert te troosten na haar nederlaag. Anton Rositskiy is bij momenten misschien wat aan de lichte kant voor de rol van de Prins, maar hij zingt met passie en zijn tenor straalt mooi.

Publicatie: woensdag 31 januari 2024 om 16:52
Rubriek: Opera