Le nozze di Figaro in Praag

Ik was deze week toevallig in Praag en heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om gisteren Le nozze di Figaro mee te pikken in het Statentheater.

Contessa (foto tweede bezetting © Zdenek Sokol)

Mozart zou zelf ooit nog Nozze gedirigeerd hebben in het Statentheater en zijn Don Giovanni werd hier uiteraard gecreëerd. Maar wie dan denkt dat ze hier nog enig respect hebben voor Mozart komt bedrogen uit... toch wat deze nieuwe productie van Barbora Horáková Joly betreft. Ze ging in juni in première en is een coproductie met de opera van Mannheim.

De voorstelling begint met Antonio die met een luidruchtige grasmaaier het gras afrijdt, nog voor de ouverture begint. De productie wordt zo "verlevendigd" met allerlei belachelijke regietheatertics. Cherubino en Barbarina zijn uiteraard aan de drugs, er komt een oude man in een rolstoel voorbij... en Almaviva zit in de immobiliën. Dat verklaart enigszins waarom hij Figaro een kamer/huisje cadeau doet, maar niet waarom hij nog het "droit du seigneur" zou hebben.

De regisseur creëert wel iets meer context door voor "Porgi amor" een zwart-wit-film te tonen over het huwelijk van de Almaviva's, hun huwelijksreis, de zwangerschap en miskraam van hun kind. Overbodig, maar interessant om te verklaren waarom Rosina in een zware post-natale depressie zit, aan de drank is en waarom Almaviva zich aan al zijn medewerksters vergrijpt.

Problematischer is heel het vierde bedrijf. Voor iemand die de voorstelling voor het eerst ziet, kan dat sowieso een nogal verwarrend bedrijf zijn met alle verkleedpartijen. Maar nu wordt het nog wat ingewikkelder gemaakt. Susanna verscheurt het briefje dat de Gravin haar gedicteerd heeft en bezorgt een ander briefje aan de Graaf waarin staat dat ze van hem houdt... en zwanger is van hem. De tekst van het libretto heeft dan ook niets meer te maken met wat op het podium te zien is. Maar ja, het is uiteraard de taak van de regisseur om broddelaars als Lorenzo Da Ponte te verbeteren. Zucht...

In dat bedrijf worden ook de ariaatjes van Marcellina en Don Basilio geknipt. Maar doorheen de de voorstelling wordt regelmatig andere muziek toegevoegd. Het is uiteraard de taak van een regisseur om ook broddelaars als Mozart een handje te helpen. Een muzikant op het podium speelt onder andere filmmuziek van Nino Rota op accordeon of synthesizer. En om een of andere reden zingen Cherubino en Barbarina (net voor "L'ho perduta") een versterkte "Tutto nero", oftewel de Italiaanse versie van "Paint it Black" van de Rolling Stones.

Op muzikaal vlak was het verder een middelmatige voorstelling met een Lukás Barák die veel tijd nodig heeft om als Figaro opgewarmd te geraken, of Pavol Kubán die een redelijke Graaf zingt met weliswaar zwaar geaspireerde jubilahahars in "Hai gia vinta la causa". Jarmila Balázová kon me ook maar matig overtuigen als Cherubino. De twee sopranen waren wel op niveau met de Gravin van Barbora Perná, met vooral een doorleefde "Dove sono", en een energieke Ekaterina Krovateva die een donker gekleurde Susanna zong.

Samengevat... als je toevallig in Praag bent kan je gerust deze productie overslaan, er zijn nog twee andere operahuizen in de stad.

Publicatie: zaterdag 7 oktober 2023 om 08:49
Rubriek: Opera