Luisa Miller in München

Na het Beierse Operafestival sloot ik mijn week in München af in het Staatstheater am Gärtnerplatz met een Luisa Miller die daar eerder dit seizoen in première ging.

Luisa (foto © Jean-Marc Turmes)

De productie van Torsten Fischer begint met de geënsceneerde ouverture: we zien de jonge Luisa en Rodolfo die ooggetuige zijn van de moord op de oude graaf door Walter en Wurm. De aanwezigheid van Luisa bemoeilijkt wel het plotgegeven dat Luisa niet weet dat "Carlo" eigenlijk Rodolfo is. De Tiroolse boeren liggen om een of andere reden als soldaten gekleed op een draaiplateau waarboven een grote spiegel hangt. Grote panelen worden over het podium geduwd, met daarop het Portret van Marguerite Khnopff van Fernand Khnopff. Geen idee wat daar de bedoeling van is. Tijdens de jachtscène laat hij het koor dansen in vrije stijl... wat er vrij belachelijk uit ziet. Op het einde snijdt Wurm zijn eigen keel over. Allemaal ongerijmdheden in een futloze regie.

Jennifer O'Loughlin is een overwegend goede Luisa Miller, voor zover haar lyrische sopraan bij de muziek past. Voor de dramatischere momenten had ik graag wat meer spinto-gewicht gehoord. Carlos Cardoso zingt een luide Rodolfo met veel squillo, "Quando le sere al placido" wordt weinig subtiel weggebruld. Matija Meić was vorig jaar nog een goede Rigoletto, maar zijn bariton klinkt nu wollig in "Sacra la scelta", weliswaar met wat meer kern in de cabaletta "Ah fu giusto il mio sospetto", en begint een beangstigend breed vibrato te ontwikkelen. Ik was wel heel tevreden over de twee bassen. Inho Jeong zingt Graaf Walter en zijn romanza "Il mio sangue la vita darei" met een mooi stromende bas. Timos Sirlantzis speelt een perfect afstotelijke Wurm en zingt met een venijnig zwarte bas. Hun duet was een van de weinige hoogtepunten van de avond.

Publicatie: maandag 24 juli 2023 om 16:53
Rubriek: Opera