Rigoletto in Luik

In Luik lijken ze van Rigoletto te houden. Op minder dan zeven jaar tijd zitten ze nu al aan de derde opvoeringsreeks (maar je hoort mij niet klagen). Na twee reeksen van de Mazzonis-productie, kregen we nu een nieuwe productie van John Turturro.

Rigoletto, Gilda (foto © Jonathan Berger)

Ook dit is een heel klassieke productie, die deze keer gesitueerd wordt in de pruikentijd van de 18de eeuw. De Duca woont in een vervallen palazzo. Voor Rigoletto en Sparafucile heeft Francesco Frigeri twee oprijhuisjes ontworpen (met overgrote stoelen voor Sparafucile). Tijdens de ouverture krijgt Rigoletto een bult omgegespt... bultenaar zijn is zijn job. Voor de rest zijn er weinig verrassingen, afgezien van een heksachtige Maddalena.

Er was een dubbele bezetting voorzien voor de drie hoofdrollen. Ik hoorde de eerste bezetting die aangevoerd werd door de indrukwekkende Rigoletto van Amartuvshin Enkhbat. Deze uit Mongolië stammende bariton heeft een waanzinnig mooi timbre en beschikt over de donkere kleuren voor een Verdi-bariton waarmee hij ontroert als hij over zijn overleden vrouw vertelt in "Ella sentia, quell'angelo, pietà delle mie pene". Daarnaast heeft hij stevige topnoten die moeiteloos en perfect geïntegreerd klinken in zijn homogene stem. Bij de Follia in "Pari siamo" evenals bij zijn finale Maledizione ging het haar in mijn nek rechtstaan.

De Peruviaanse Ivan Ayon Rivas was ook een uitstekende Duca die kwistig de hoge noten in het rond strooide... uiteraard wordt "La donna è mobile" bekroont met een stralende topnoot, maar ook voor het slot van "Possente amor" haalt hij alles uit de kast. Daarnaast is zijn stem flexibel genoeg om de loopjes in het duet met Gilda te beheersen. Enkeleda Kamani zweeft dan weer heerlijk piano door de rol van Gilda, al doet ze dat zonder trillers, zelfs niet voor haar laatste "Gualtier Maldè".

Publicatie: woensdag 9 maart 2022 om 17:47
Rubriek: Opera